محققان دانشگاه جرجيا روشي براي تشخيص بيماري ذاتالريه ارائه دادند که ميتواند در مدت چند دقيقه بيماري را تشخيص دهد. اين روش ميتواند جايگزين روشهاي فعلياي شود که چند روز به طول ميانجامد.
پژوهشگران موفق شدند با استفاده از روشي مبتني بر فناوري نانو، بيماري ذاتالريه را با دقت 97 درصد تشخيص دهند. دورکان کراوس، استاد گروه ميکروبيولوژي کالج فرانکلين، ميگويد:«اگر شما بتوانيد وجود بيماري ذاتالريه را با يک تست 10 دقيقهاي تشخيص دهيد، آنگاه ميتوان با تجويز يک آنتيبيوتيک مناسب فرايند درمان را تسريع کرده، همچنين مانع از گسترش بيماري شد».
کراوس و همکارانش از يک فناوري رايج به نام «طيفسنجي رامان سطح پيشرفته» استفاده کردند که در آن تابش ليزري که از سطح نمونهي زيستي پراش يافته، شناسايي ميشود. آنها با استفاده از آرايههاي نانوميلهي نقره، باکتريهاي موجود در نمونههاي مخاط گلو را با طيف سنجي رامان سطح پيشرفته شناسايي کردند.
اين گروه تحقيقاتي از آرايهاي از نانوميلهها که بهصورت ايستاده و متراکم قرار گرفتهاند، استفاده کردند. هر يک از اين نانوميلههاي نقره، در ي زاويهاي خاص جهتگيري داشتند. نمونهي حاوي باکتري، براي مثال از مخاط گلو، در ميان پرزهاي آرايه نفوذ ميکند و طيف ايجادشده بهوسيلهي ليزر را ميتواند تقويت ميکند. در ادامه اين طيف با برنامه کامپيوتري آناليز ميشود.
کرواس ميگويد که همينک تشخيص عفونت ايجادشده با M. pneumoniae بسيار دشوار است. اين باکتري عامل اصلي بيماريهاي تنفسي در انسان بوده و در بزرگسالان و نوجوانان منجر به بيماري ذاتالريه ميشود.
بيمار مبتلا به ذاتالريه دچار سينهپهلوي شديدي شده که اين مشکل او را رها نخواهد کرد. اين بيماري هفتهها و ماهها بيمار را آزار خواهد داد واگر بهخوبي درمان درمان نشود، ميتواند آسيبهاي دائمي به ريه بزند. تعلل و تأخير در فرايند تشخيص بيماري موجب ميشود که بيماري به ديگران منتقل شود.
کراوس ميگويد:« اين دستگاه ميتواند در حد يک کيف دستي، کوچک شود هر چند هماکنون تستها در حد آزمايشگاهي است. ما اميدواريم، زماني که بررسي توانمنديهاي اين فناوري را آغازکرديم، بتوانيم اين توانمندي ها را در تستهاي باليني به کار ببريم».
کراوس اميدوار است که با ترکيب تخصصهاي تحقيقاتي در فناوري نانو و بيماريها عفوني بالاخره بتوان فهميد که آيا اين روش براي ديگر نمونههاي کلينيکي بيماريزا مناسب است يا خير. نتايج اين پژوهش در نشريهي PLoS ONE چاپ شدهاست.
http://www.sciencedaily.com/releases/2010/12/101215113251.htm
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر