محققان موسسه فناوري ويرجينيا روش جديدي براي هدفگيري و تخريب سلول‌هاي سرطاني يافته‌اند. در اين روش دماي سلول‌هاي سرطاني افزايش داده مي‌شود، در حالي که دماي بافت‌هاي اطراف در حد دماي معمول بدن معمول باقي مي‌ماند. اين محققان از بررسي‌هاي برون‌تني و درون‌تني براي تأييد يافته‌هاي خود استفاده کرده‌اند.
ايشوار پوري، استاد علوم و مهندسي مکانيک در موسسه فناوري ويرجينيا و يکي از پژوهشگران اصلي اين کار توضيح مي‌دهد که براي تکميل اين روش از فروسيالات بهره برده‌اند تا افزايش دما را القا نمايند. فروسيال سيالي است که در حضور ميدان مغناطيسي به شدت مغناطيسي مي‌شود. در اين سيال نانوذرات مغناطيسي به شکل غيرقطبي معلق هستند.
پوري مي‌گويد: «اين سيالات را مي‌توان پس از تزريق وريدي به درون بدن، به روش مغناطيسي به محل تومور سرطاني هدايت کرد. نانوذرات مغناطيسي به دليل خاصيت تراوايي بالاي رگ‌هاي تومور سرطاني به آساني به درون آن نفوذ مي‌کنند».
سپس نانوذرات در معرض يک ميدان مغناطيسي متناوب با فرکانس بالا قرار مي‌گيرند تا گرم شده و سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند. اين روش افزايش دما با استفاده از سيال مغناطيسي ناميده مي‌شود که آن را به اختصار حرارت‌درماني مي‌نامند.
دماي ميان 41 تا 45 درجه سانتي‌گراد براي کند کردن رشد بافت سرطاني يا توقف آن کافي است. با اين حال بدون استفاده از اين روش، سلول‌هاي سالم نيز از بين مي‌روند.
پوري مي‌گويد: «در حرارت‌درماني ايده‌آل، سلول‌هاي سرطاني به مدت نيم ساعت حرارت داده مي‌شوند، در حالي که در همين زمان دماي سلول‌هاي سالم اطراف زير 41 درجه سانتي‌گراد نگه داشته مي‌شود. حرارت‌درماني مبتني بر فروسيال را مي‌توان از طريق thermoablation (کشتن سلول‌ها در دماي بسيار بالا) نيز به انجام رساند. در اين فرايند بافت‌هاي سرطاني از طريق قرار گرفتن در معرض فرکانس‌هاي راديويي بي‌خطر يا ميدان مغناطيسي متناوب تا 56 درجه سانتي‌گراد گرم مي‌شوند که اين امر موجب کشته شدن، لخته شدن يا کربونيزه شدن آنها مي‌شود. انتقال موضعي حرارت از نانوذرات موجب افزايش دماي بافت و گسيختن غشاي سلولي مي‌گردد».
پوري مي‌افزايد بررسي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهند که «نانوذرات اکسيد آهن زيست‌سازگارترين عامل براي حرارت‌درماني فروسيالي هستند». پلاتين و نيکل نيز به‌عنوان نانوذرات مغناطيسي عمل مي‌کنند، اما زماني که در معرض اکسيژن قرار بگيرند، سمي و مضر مي‌شوند.
نتايج اين تحقيق در شصت و سومين همايش انجمن فيزيک آمريکا ارائه شده است.
http://www.nanowerk.com/news/newsid=19112.php
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر