۱۳۹۰ مرداد ۵, چهارشنبه

استفاده از ويروس‌ها در افزايش کارايي پيل‌هاي خورشيدي

گروهي از محققان موسسه فناوري ماساچوست با استفاده از ويروس‌هاي کوچک و بهره‌گيري از توانايي آنها در آرايش دقيق، روش جديدي براي افزايش بهره تبديل انرژي در پيل‌هاي خورشيدي يافته‌اند.

تحقيق جديد محققان MIT مبتني بر اين واقعيت است که نانولوله‌هاي کربني مي‌توانند بهره جمع‌آوري الکترون‌ها از سطح پيل‌هاي خورشيدي را افزايش دهند. با اين حال تلاش‌هاي قبلي براي استفاده از نانولوله‌ها با دو مشکل مواجه بوده است.

اول اينکه در فرايند توليد نانولوله‌ها مخلوطي از دو نوع نانولوله فلزي و نيمه‌رسانا توليد مي‌شود. در اين تحقيق براي اولين بار نشان داده شده است که نانولوله‌هاي نيمه رسانا بهره پيل‌هاي خورشيدي را افزايش مي‌دهند، در حالي اثر نانولوله‌هاي فلزي برعکس است.

مشکل دوم تمايل نانولوله‌ها به تجمع کنار يکديگر است که اين امر کارايي آنها را کاهش مي‌دهد. اينجاست که ويروس‌ها به‌کار مي‌آيند. اين محققان دريافتند که نوع تغييريافته‌اي از يک ويروس به نام M13 که به‌طور معمول باکتري‌ها را آلوده مي‌کند، مي‌تواند آرايش نانولوله‌ها را روي سطح کنترل کند. اين ويروس با جدا نگهداشتن نانولوله‌ها از يکديگر، از ايجاد اتصال کوتاه در مدار پيل خورشيدي جلوگيري کرده و از تجمع نانولوله‌ها ممانعت به‌عمل مي‌آورد.
اين پژوهشگران براي بررسي اثر اين ويروس از نوعي پيل خورشيدي به‌نام پيل خورشيدي حساس‌شده رنگي استفاده کردند که به‌جاي سيليکون از دي‌اکسيد تيتانيوم ساخته مي‌شود. با افزودن ساختارهاي حاوي ويروس ذکر شده، بهره تبديل انرژي پيل خورشيدي حدود يک سوم بهبود يافته و از 8 درصد به 6/10 درصد افزايش يافت.

اين افزايش قابل ملاحظه در کارايي پيل خورشيدي زماني اتفاق مي‌افتد که تنها 1/0 درصد از وزن کلي پيل را ويروس‌ها و نانولوله‌ها تشکيل مي دهند.

اين ويروس‌ها دو عملکرد مختلف را اعمال مي‌کنند. آنها داراي پروتيئن‌هاي کوتاهي به‌نام پپتيد هستند که مي‌توانند به‌شکلي محکم به نانولوله‌هاي کربني پيوند يافته و آنها را از هم دور نگهدارند. هر ويروس مي‌تواند تا 10 نانولوله را در جاي خود نگهدارد که در اين حالت هر نانولوله به حدود 300 مولکول پپتيد متصل شده است. از سوي ديگر اين ويروس به‌نحوي طراحي شده است که مي‌تواند يک روکش از جنس دي‌اکسيد تيتانيوم که جزء کليدي پيل خورشيدي حساس‌شده رنگي است، روي نانولوله‌ها توليد کند. بدين ترتيب دي‌اکسيد تيتانيوم در تماس نزديک با نانولوله‌ها قرار مي‌گيرد که نقش انتقال‌دهنده الکترون‌ها و هدايت آنها به سمت جمع‌کننده الکترون را ايفا مي‌کنند.

جزئيات اين کار در مجله Nature Nanotechnology منتشر شده است.

http://web.mit.edu/newsoffice/2011/solar-virus-0425.html

بکارگيري نانوذرات سيليکا براي مبارزه با سرطان

پژوهشگراني از آزمايشگاه‌هاي ملي سانديا، دانشگاه نيومکزيکو، و مرکز پژوهش و معالجه سرطان UNM توانستند با ترکيب فناوري‌نانو و پژوهش‌هاي پزشکي يک شيوه موثر براي تخريب سلول‌هاي سرطاني با استفاده از ترکيب داروهاي مناسب ابداع کنند.

اين پژوهشگران از نانوذرات سيليکا به عنوان يک شانه عسل ياد مي‌کنند که مي‌تواند مقادير زيادي از انواع داروها را در حفره‌هاي خود ذخيره کند.
(عکس سمت چپ نشاندهنده فلورسانس سبزي از نفوذ پروتوسل‌ها در سلول کبدي سرطاني است. نقاط قرمز کوچک همان بارپيچ‌هاي ("wrapping") دولايه‌اي ليپيدي هستند. محموله آنها- نانوذرات مملو از دارو که در اينجا حفره‌هاي آنها با رنگينه فلورسانس سفيد براي انجام تصويربرداري پر شده است- به داخل سلول سرطاني نفوذ مي‌کند. (در شکل دوم فراند نفوذ به طور خيلي واضح ديده مي‌شود.) سلول‌هاي سالم در شکل سمت راست هيچ نفوذي را نشان نمي‌دهند.)

جف برينکر، استاد پژوهشگر سانديا، مي‌گويد: "ظرفيت عظيم اين هسته نانومتخلخل، با مساحت سطحي بالايي که دارد، در ترکيب با هدفگيري بهبوديافته يک دولايه ليپيدي کپسوله شده [به نام ليپوزوم] منجر به يک "پروتوسل" واحد مي‌شود که مملو از مخلوط دارويي است که مي‌تواند سلول سرطاني مقاوم به دارو را تخريب کند. اين بمعناي افزايش يک ميليون برابري کارآيي نسبت به ساير روش هايي است که از ليپوزوم تنها- يعني بدون نانوذرات - بعنوان حامل دارو استفاده مي‌کنند. "

اين نانوذرات و غشاهاي سلول‌گونه اطراف آنها که از ليپوزوم‌ها تشکيل شده است، ترکيبي به نام پروتوسل ايجاد مي‌کنند: اين غشاء محموله دارويي را در بر دارد و شامل مولکول‌هايي (پپتيدها) است که بطور ويژه با گيرنده‌هايي که به وفور در سطح سلول سرطاني يافت مي‌شوند، پيوند مي‌خورد. اين نانوذرات باعث پايداري غشاء حفاظت شده مي‌شوند و نيز محموله دارويي را به داخل سلول برده و آزاد مي‌کنند.

برينکر و همکارانش با مقايسه شانه به شانه ليپوزوم‌ها و پروتوسل‌هاي هدفگيري شده با غشاء و ترکيبات پپتيدي يکسان نشان دادند که ظرفيت حمل بيشتر، پايداري و کارآيي هدفگيري بالاتر پروتوسل‌ها منجر به افزايش چندين برابري سيتوتوکسيتي (تخريب) مخصوصاً براي سلول‌هاي سرطان کبد انسان مي‌شود.

اين روش بر روي سلول سرطان انساني در حال تست شدن است و بزودي بر روي تومورهاي موش در مرکز سرطان UNM تست خواهد شد. پژوهشگران تخمين مي‌زنند که اين روش در عرض پنج سال بطور تجاري در دسترس قرار گيرد.

جزئيات نتايج اين کار تحقيقاتي در مجله‌ي Nature Materials منتشر شده است.

http://www.science.unsw.edu.au/news/it-s-a-wrap-nanowire-opens-gate-to-new-devices/

معرفی رشته بیوتکنولوژی (کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترا)

رشته بیوتکنولوژی یک رشته کاربردی و میان رشته ای مهندسی علوم است که قلمرو آن حداقل ۳۳ حوزه تخصصی علوم را در برمی گیرد. این رشته در کشور ما از سال ۱۳۷۸ در دانشکده علوم دانشگاه تهران در مقطع دکترای پیوسته ارائه می شود.
این رشته از سه مرحله کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تشکیل شده است که دانشجویان در مرحله کارشناسی پس از گذراندن موفقیت آمیز۱۳۲ واحد دروس مشترک معرفتی- نظری، علوم پایه، پزشکی، مهندسی و مبانی بیوتکنولوژی به اضافه آموختن زبان انگلیسی در حد ۵۵۰ نمره تافل و آشنایی کامل با یک زبان برنامه نویسی کامپیوتر در صورتی که معدل آنها در هر نیمسال تحصیلی ۱۵ باشد، می توانند وارد مرحله دوم یعنی مقطع کارشناسی ارشد شوند که در این مقطع یکی از ۶ گرایش بیوتکنولوژی میکروبی، بیوتکنولوژی پزشکی، بیوتکنولوژی محیطی و دریایی، بیوتکنولوژی مولکولی، فرآورش زیستی و بیوتکنولوژی کشاورزی (گیاهی) را انتخاب کرده و بعد از گذراندن ۴۸ واحد در یکی از گرایشهای تخصصی، و انجام معادل ۶ واحد پژوهشهای انفرادی و ارائه ۲ واحد سمینار از مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل می شوند. در این مرحله در صورتی که میانگین نمرات دروس مقطع کارشناسی ارشد آنها حداقل ۱۶ باشد، می توانند در امتحان جامع شرکت کنند و در صورت موفقیت در این امتحان، وارد مرحله دکترای تخصصی (D.Ph ) خواهند شد و رسما برای ثبت پایان نامه دکتری اقدام کنند.
به عبارت دیگر دانشجویان این رشته نیز برای ورود به مقطع کارشناسی ارشد و دکتری باید شرایط لازم را داشته باشند، یعنی باید میانگین معادل بالایی داشته و در آزمون جامع موفق شوند اما در یک آزمون رقابتی شرکت نمی کنند.
توانایی های لازم:
رشته بیوتکنولوژی از بین داوطلبان گروه آزمایشی ریاضی فیزیک و علوم تجربی دانشجو می پذیرد چرا که بعضی از گرایشهای این رشته به علوم پزشکی و بعضی دیگر از گرایشها به رشته های مهندسی مربوط می شود.
گفتنی است که دوره دکترای مستقیم بیوتکنولوژی، دوره آموزشی خاصی است که مناسب با توانایی های دانشجویان سرآمد به صورت پیوسته و فشرده تنظیم شده است و با پذیرش دانشجویانی که از نظر بهره هوشی، قدرت درک و استدلال، توان نوآوری و خلاقیت، خودآموزی و استفاده مناسب از وقت، علاقه و انگیزه شدید به یادگیری و توانایی های ذهنی و روانی سرآمد همگنان خود هستند، آنان را برای اخذ درجه دکتری در این رشته آماده می کنند.
از همین رو نیمی از ظرفیت پذیرش این رشته به داوطلبانی اختصاص دارد که در مرحله ما قبل نهایی المپیادهای دانش آموزی ریاضی، فیزیک، شیمی، کامپیوتر و زیست شناسی پذیرفته شده باشند و نیمی دیگر نیز به داوطلبانی که از طریق آزمون سراسری وارد شده و نمره کل آزمون سراسری آنها از ۱۰۰۰۰ کمتر نباشد. برای مثال در اولین سال ارائه این رشته، آخرین رتبه قبولی ۱۷۳ و در سال دوم، آخرین رتبه قبولی ۱۵۰ بود.
در ضمن از پذیرفته شدگان این رشته، مصاحبه علمی به عمل می آیند تا دانشجویانی که واقعا علاقه مند بوده و انگیزه علمی لازم را دارند، وارد این رشته شوند.
موقعیت شغلی در ایران:
رشته بیوتکنولوژی، یک رشته جدید است و بی شک مدتی زمان خواهد برد تا فارغ التحصیلان آن، جایگاه واقعی خویش را پیدا کنند اما این به معنای آن نیست که موقعیت شغلی برای فارغ التحصیلان این رشته مهیا نمی باشد. چون زمینه کار بیوتکنولوژی در داخل کشور مساعد است و برای مثال در حال حاضر عده ای از دانشجویان دوره دکترای میکروبیولوژی که در زمینه بیوتکنولوژی میکروبی مطالعه می کنند، بر روی آبهای شور کشور مثل دریاچه ارومیه که امکان رشد موجودات در آن پیچیده و مشکل است، تحقیق می کنند تا با بهره گیری از تکنیک های بیوتکنولوژی، محیطی مناسب برای رشد موجودات دریایی در داخل آن فراهم آورند.
از سوی دیگر فارغ التحصیلان این رشته می توانند به عنوان نیروی انسانی متخصص برای مدیریت میانی و هدایت امور فنی خطوط تولید، مزارع و آزمایشگاهها مشغول به فعالیت شوند.
درسهای این رشته در طول تحصیل:
دروس مشترک بین گرایشهای مختلف بیوتکنولوژی:
روانشناسی عمومی، فلسفه عمومی، فلسفه هنر و زیبایی شناسی، فلسفه و روش شناسی علوم، تاریخ علم، روش تحقیق، مبانی منطق، منطق ریاضی، اصول مبانی مدیریت صنعتی، آشنایی با قرآن کریم، مبانی علم و حقوق و روابط بین الملل، اصول علم اقتصاد، ریاضی عمومی، آمار و احتمالات، محاسبات علمی عددی، شیمی عمومی، شیمی آلی، شیمی تجزیه، شیمی فیزیک، مکانیک، الکتریسیته و مغناطیس، موج و حرارت، فیزیک جدید، زیست شناسی عمومی، زیست شناسی سلولی،زیست شناسی مولکولی، ژنتیک عمومی، ژنتیک میکروارگانیسم ها، اصول مهندسی ژنتیک، میکروبیولوژی عمومی، میکروبیولوژی کاربردی، بیوشیمی ساختمانی، متابولیسم، روش های بیوشیمی و دستگاهها، ایمنی شناسی، زیست شناسی پرتوی، اصول مهندسی بیوشیمی، موازنه جرم و انرژی، مکانیک سیالات، انتقال حرات، انتقال جرم، مبانی بیوتکنولوژی پزشکی، مبانی بیوتکنولوژی مولکولی، مبانی بیوتکنولوژی کشاورزی، مبانی بیوتکنولوژی محیطی، مقررات زیست ایمنی.
دروس تخصصی گرایش بیوتکنولوژی پزشکی:
ایمونوژنتیک، ایمنی شناسی سلولی – مولکولی، ژنتیک پزشکی، متابولیت های میکروبی، فاراماکوژنتیک، فرآورده های نوترکیب، مهندسی ژنتیک پیشرفته، آنزیمولوژی.
دروس تخصصی گرایش بیوتکنولوژی محیطی و دریایی:
فروشوئی میکروبی، تصفیه بیولوژیکی فاضلابها، تصفیه بیولوژیکی آلاینده های خطرناک، آلودگی دریا و بیوتکنولوژی دریایی، پاکسازی زیستی، مدلسازی و شبیه سازی فرآیندها، معادلات دیفرانسیل، شیمی فیزیک، میکروبیولوژی محیطی.
دروس تخصصی گرایش بیوتکنولوژی مولکولی:
بیوفیزیک سلولی مولکولی، مهندسی ژنتیک پیشرفته، آنزیمولوژی، ساختمان و عمل پروتئین ها، ساختمان و عمل اسیدهای نوکلئیک، زیست شناسی مولکول پیشرفته، بیولوژی سلولی- مولکولی تکوینی، شیمی فیزیک.
دروس تخصصی گرایش فرآورش زیستی:
مهندسی واکنش های شیمیایی، فرآیندهای جداسازی، طراحی راکتورهای بیوشیمیایی(بیوراکتورها)، مبانی بیوتکنولوژی تخمیر، پدیده های انتقالی در سیستم های بیوشیمی، کنترل فرآیند، طرح و اقتصاد مهندسی، معادلات دیفرانسیل، شیمی فیزیک.
دروس تخصصی گرایش بیوتکنولوژی کشاورزی:
سیتوژنتیک(کلاسیک و نوین)، اصول اصلاح نباتات، اصلاح نباتات پیشرفته، کشت بافت گیاهی و کاربردهای آن، تعیین نقشه ژنی گیاهی(کلاسیک ونوین)، ژنتیک مولکولی گیاهی، روشهای نوین انتقال ژن به گیاهان، آفات و بیماریهای گیاهی، مهندسی ژنتیک پیشرفته.
دروس تخصصی گرایش بیوتکنولوژی میکروبی:
میکروبیولوژی محیطی، فیزیولوژی میکروارگانیسم ها، پدیده های تخمیری، پروتئین ها و پلی ساکاریدهای میکروبی، بیوتکنولوژی غذایی، بیوتکنولوژی آرکی باکترها، آنتی بیوتیکها، بیوتکنولوژی قارچ ها.

مقطع دکترای بیـوتکنولـوژی داروئی:
تعریف و اهداف
دوره دکتری (.Ph.D) رشته بیـوتکنولـوژی (گرایش داروئی)، بالاترین مقطع تحصیلی در این رشته می باشد که به اعطاء مدرک می‌انجامد و مجموعه‌ای هماهنگ از فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی است که به منظور نیل به اهداف مشروحه زیر برقرار گردیده است:
الف : تربیت نیروی انسانی و متخصص و متبحر در رشته بیوتکنولوژی (گرایش داروئی) به منظور رفع نیازهای آموزشی و پژوهشی دانشکده‌های داروسازی و مراکز پژوهشی کشور.
ب : تربیت نیروی انسانی متخصص و مجرب برای صنایع داروسازی کشور جهت تولید و کنترل مواد اولیه داروئی بیولوژیک به منظور خود کفایی کشور.
نقش و توانایی
نقش فارغ‌التحصیلان این رشته در جهت فعالیت‌های آموزشی، پژوهشی و خدماتی در زمینه‌های مختلف این رشته از قبیل تولید مواد اولیه داروئی، تولید مواد بیولوژیک، کنترل بیولوژیک داروها، بدست آوردن مواد اولیه بیـولـوژیک جدید از سلـول‌های حیـوانی، قـارچ ها، باکتـری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها می‌باشد.
شرایط ورود
  •  داشتن دانشنامه دکتری حرفه‌ای داروسازی
  •  قبولی در امتحان ورودی پذیرش دستیار دوره بیوتکنولوژی (گرایش داروئی)
  • امتحان ورودی از دروس زیر انجام خواهد شد :
  • میکروب شناسی ۲۰%
  • ایمونولوژی ۲۰%
  • بیوشیمی و بیولوژی ملکولی ۳۰%
  • بیوتکنولوژی ۳۰%
شکل برنامه و واحدهای درسی
طول مدت مجاز تحصیل در دوره دکتری (Ph.D) رشته بیوتکنولوژی (گرایش داروئی) برای دانشجویان تمام وقت، ۴/۵ سال است که شامل دو مرحله آموزشی و پژوهشی می‌باشد. مرحله آموزشی از زمان پذیرفته شدن دانشجو در امتحان ورودی آغاز می‌شود و دانشجو پس از طی دوره آموزشی و گذراندن امتحان جامع وارد مرحله پژوهشی می‌گردد . طول مدت مجاز مرحله آموزشی ۴ نیمسال است. طول هر نیمسال تحصیلی ۱۷ هفته کامل بوده و حداقل زمان لازم برای هر واحد نظری نیز یک ساعت در هفته می‌باشد. مرحله پژوهشی پس از قبولی داوطلب در امتحان جامع آغاز شده و با تدوین رساله و دفاع از آن پایان می‌پذیرد. دانشجو می‌تواند تحقیقات اولیه مرحله پژوهشی را در مرحله آموزشی آغاز نماید ولی ثبت نام رسمی برای رساله، منوط به موفقیت او در امتحان جامع است. سایر مقررات طبق آخرین آئین نامه آموزشی دوره دکتری (Ph.D) شورای عالی برنامه‌ریزی می‌باشد.
- تعداد واحدهای درسی :
دانشجوئی که برای دکتری (Ph.D) ثبت نام می کند موظف است ۳۰ واحد درسی جدول (الف) را در مدت مجاز دوره با موفقیت بگذراند. تعداد واحدهای رساله در مرحله پژوهشی ۲۰ واحد است و مجموع واحدهای آموزشی و پژوهشی ۵۰ واحد خواهد بود.
ضرورت و اهمیت
بیوتکنولوژی، روش جدید بدست آوردن بسیاری از داروهاست که به سرعت در حال گسترش در تمامی علوم و علی‌الخصوص داروسازی می‌باشد. با توجه به گسترش دانشکده‌های داروسازی در سراسر کشور (۱۰ دانشکده) و تشکیل دوره‌های تخصصی داروسازی و نیاز به متخصصین رشته بیوتکنولوژی (گرایش داروئی) برای تدریس واحدهای درسی عمومی و تخصصی این رشته و همچنین با توجه به
سیاست های دولت جمهوری اسلامی ایران در زمینه خودکفایی در تولید مواد اولیه داروئی و توجه به این واقعیت که در حال حاضر حدود %۵۰ مواد اولیه داروئی وارداتی کشور محصول مستقیم و یا مشترک بیوتکنولوژی می باشند و تمامی پیش بینی ها نشان دهنده این امر است که در سال ۲۰۱۰، این میزان به حدود ۷۰ % خواهد رسید، دوره دکتری (Ph.D) بیوتکنولوژی (گرایش داروئی) به منظور رفع کمبودها و تأمین نیروی انسانی ماهر برای دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی صنایع داروئی ارائه می گردد.

منبع: روزنامه آفرینش، انستیتو پاستور ایران

دستکاري اتمي و ملکولي؛ پيشگامان علوم نانو

موسسه ريسرچ اند مارکت (Research and Markets)، به‌تازگي گزارشي با عنوان «دستکاري اتمي و ملکولي. پيشگامان علوم نانو، بخش 2»، منتشر کرده است.

هدف از دستکاري اتم‌ها و ملکول‌ها، پي بردن به اين نکته است که ادوات مکانيکي، مغناطيسي، اُپتيک و الکترونيک کوچک شده، مي‌توانند حتي در سطح ملکول‌ها يا اتم‌هاي منفرد نيز عمل کنند. به‌همين دليل، دستکاري ملکولي و اتمي، در توسعه علوم نانو نقش بسزايي دارند. روش‌هاي جديد مبتني بر استفاده از ميکروسکوپ پيمايشگر تونل‌زني (STM)، براي تعيين مشخصات و دستکاري اتم‌ها و ملکول‌ها در تمامي سطوح و با دقت بسيار زياد توسعه يافته است.

در عين حال، براي طراحي ملکول‌ها و سطوحي که داراي کارکردهاي الکترونيکي، مکانيکي و نوري ويژه‌اي هستند، مفاهيم جديدي توسعه يافته‌اند که به توسعه و سنتز نانوماشين‌هاي واقعي کمک خواهند کرد.

هدف از انتشار گزارش جديد، تشريح جنبه‌هاي مهم اين حوزه علمي در حال رشد و پيش‌بيني چالش‌هاي اصلي مربوط به آينده‌ي «دستکاري اتمي و ملکولي»، از مرحله‌ي دانش بنيادي تا سنتز ادوات در مقياس اتمي است.
ويژگي‌هاي اصلي اين گزارش عبارتند از:
  • ارائه تحقيقات کنوني متخصصان دنيا در زمينه ميکروسکوپ روبشي پيمايشگر (SPM)؛
  • بررسي جامع موضوعات مختلف؛ و
  • بررسي توسعه تاريخي و تکامل اين حوزه.
موضوعات محوري پوشش داده شده عبارتند از:
  • نظريه دستکاري اتمي و ملکولي؛
  • فرايند ارتعاشي در مقياس اتمي؛
  • فرايندهاي اوليه دستکاري ملکولي و ... .
براي دريافت متن کامل اين گزارش به قيمت 124 يورو اينجا را کليک کنيد.

اثرات سلامتي و زيست‌محيطي نانومواد در محصولات نساجي

اتحاديه اروپا، شاخص ارزيابي ريسک جديدي براي نانومواد مهندسي شده (ENMs) توسعه داده است. اين گزارش با عنوان «اثرات سلامت و زيست‌محيطي نانومواد در نانو نساجي و پوشش‌هاي ظاهري» به‌دنبال آگاهي‌بخشي به تصميم‌گيري‌هاي نوآوري و سياست‌گذاري است. 
بر اساس گزارش جديد، طرح محصول مي‌تواند بر انتشار ناخواسته‌ي ENMs تاثير داشته و ترکيبي از دانش مربوط به چرخه‌ي حيات محصول، به‌همراه ارزيابي نظام‌مند مخاطرات بالقوه، امکان انتخاب‌هاي مسوولانه توسعه آتي محصولات را فراهم ‌کند.
مطالعه‌ي مذکور در قالب پروژه NanoHouse project تامين مالي مي‌شود. در اين گزارش، محققان آنچه که در حال حاضر درباره ريسک‌هاي بالقوه مربوط به ENMs مورد استفاده در نانونساجي و پوشش‌هاي ظاهري شناسايي شده است را با بررسي کامل مطالعات علمي قبلي و استفاده از مدل‌سازي رياضي جديد رفتار ENMs و سم‌شناسي انساني تشريح کرده‌اند. در اين راستا، آنها شاخص‌هاي ارزيابي سلامت انسان و محيط زيست زير را ارائه کرده‌اند:
 
  • اثرات زيست‌محيطي؛
  • حل شدن در آب؛
  • رسوب‌گذاري؛
  • ثبات در طي عمل سوزاندن؛
  • تاثير بر تجهيزات آب زائد؛
  • سم شناسي انسان؛
  • اختلال DNA؛
  • آسيب ديدن بافت‌ها.
 تقريبا 90 درصد تحقيقات قبلي نشان مي‌دهد که نانو نقره‌ها و بيشتر ENMs در طي فرايند تصفيه آب از بين رفته و دربرگيرنده مخاطرات زيست‌محيطي بسيار کمي هستند. اما رفتار اکسيد روي هنوز هم به‌طور گسترده بررسي نشده است.
در قالب گزارش جديد، محققان پيشنهاد کرده‌اند که با اتکا بر شاخص‌هاي ارزيابي ريسک فوق، بررسي‌هاي مشخصي از محصولات ENMs خاص انجام شود تا ريسک‌هاي بالقوه آنها کاهش يابد.
 http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0160412011000444













 براي دريافت متن کامل اين گزارش به قيمت 95/39 دلار اينجا را کليک کنيد.