جشنوارهی فناوری نانو

سلام متن زیر عین اطلاعیه ای هست که ستاد توسعهی فناوری نانو گذاشته
من پار سال این جا رفتم پارسال که غیر از بی ربط بودن بخش صنعت به فناوری نانو هیچ مشکلی نداشت !!!!
انشا الله امسال بهتر شده


بعد از برگزاري اولين و دومین جشنواره فناوري نانو در سال 1387 و 1388، سومین جشنواره فناوری نانو در آبان ماه 1389 در محل دائمی نمایشگاههای بین المللی تهران برگزار می شود. اين جشنواره، شامل بخش هاي زير است:

1- نمايشگاه

شرکت کنندگان دستاوردهاي خود را در حوزه فناوري نانو به صورت زير نمايش خواهند داد :
محصولات توليدي (در مقياس صنعتي و پايلوت)
محصولات صنعتي بهبود يافته با فناوري نانو
تجهيزات آزمايشگاهي
دستاوردهاي علمي و تحقيقاتي
خدمات توسعه فناوري

2- آموزش عمومي فناوري نانو (Public Show)

در اين بخش مفاهيم و کاربردهاي ملموس فناوري نانو به طور عملي به بازديدکنندگان و بويژه دانش آموزان، آموزش داده خواهد شد و جزوات و کتابچه هايي نيز ميان بازديدکنندگان توزيع خواهد گردید.

3- بخش ويژه صنعت (Nano Industrial Show)

در اين بخش مديران و متخصصان صنايع با کارکرد اين فناوري آشنا خواهند شد و کاربردهاي صنعتي نانو در چند صنعت مهم در معرض نمايش قرار خواهد گرفت.

4- نمايش دستاوردهاي علمي دانشجويي

هدف از برپايي اين بخش معرفي و شناساندن پايان نامه هاي مرتبط با فناوري نانو است که امکان تجاري سازي و يا صنعتي نمودن آنها وجود دارد. به همين منظور فارغ التحصيلان در مقاطع کارشناسي ارشد و دکترا که پايان نامه هاي آنها مرتبط با فناوري نانو است مي توانند با مراجعه به سايت جشنواره و ارسال مدارک مورد نياز (پس از ارزيابي) در اين بخش شرکت کنند.

5- فروشگاه محصولات نانو

در اين بخش محصولات فناوري نانو، توليد شرکت هاي داخلي با هدف معرفي محصولات تجاري شده و عرضه آن به قيمت مناسب، به فروش خواهد رسيد.

6- تجليل از برترين هاي فناوري نانوي ايران

در اين برنامه که به صورت ساليانه برگزار مي شود، افراد و مؤسساتي که بيشترين فعاليت را در زمينه فناوري نانو داشته اند، معرفي و از آنها تجليل مي شود. بر اين اساس مؤسسات پژوهشي، محققان، فناوران، بنگاه ها، مراکز رشد، رسانه هاي برتر و آزمايشگاه هاي برتر ايران در حوزه فناوري نانو معرفي مي شوند.

7- نشست و کارگاه تخصصي

در حاشيه نمايشگاه، نشست ها و کارگاه های متعددی در حوزه هاي مختلف فناوري نانو برگزار خواهد شد که شرکت در آنها برای عموم آزاد است.

توليد يک نانوابزار خودآرا با استفاده از DNA

محققان دانشگاه هاروارد با تقليد از طبيعت نانوابزارهايي از DNA ساخته‌اند که خودآرايي کرده و هنگام لزوم مي‌توانند جابه‌جا شده و تغيير شکل دهند. بر خلاف نانوفناوري‌هاي موجود، اين نانوابزارهاي قابل‌برنامه‌ريزي بسيار مناسب کاربردهاي پزشکي هستند، زيرا هم زيست‌سازگار بوده و هم زيست‌تخريب‌پذير هستند.

هر يک از اين ابزارها از يک مولکول حلقوي تک‌رشته‌اي DNA ساخته شده‌اند که هنگام مخلوط شدن با تعداد زيادي از رشته‌هاي کوتاه مکمل، به شکل ساختارهاي ازپيش‌تعيين‌شده سه‌بعدي خودآرايي مي‌کنند. بخش‌هاي دورشته‌اي اين مولکول DNA پيچ خورده و به شکل آتل‌هاي خطي صلب درمي‌آيند که با استفاده از ميان‌بخش‌هاي تک‌رشته‌اي DNA به‌هم متصل مي‌شوند. تک‌رشته‌هاي DNA اين آتل‌ها را کشيده و ساختارهاي سه‌بعدي را تشکيل مي‌دهند (درست همانند طناب‌هاي چادر که با کشيدن ستون‌ها، چادر را شکل مي‌دهند). نحوه انتشار و تعديل نيروهاي کششي و فشاري موجب استحکام و پايداري اين ساختار مي‌شوند.

اين اصل معماري که Tensegrity ناميده مي‌شود، سال‌ها در کانون توجه هنرمندان و معماران قرار داشته است، اما در طبيعت نيز اين ساختارها وجود دارند. به عنوان مثال در بدن انسان استخوان‌ها به‌عنوان آتل‌ها فشاري و ماهيچه‌ها، ربات‌ها و تاندون‌ها به‌عنوان حامل‌هاي کششي عمل کرده و ما را قادر مي‌سازند که بر خلاف جاذبه زمين بلند شده و بايستيم. همين اصل توسط سلول‌ها براي کنترل شکل آنها در مقياس ميکرومتري به‌کار مي‌رود.

از اين فناوري نانوساخت جديد مي‌توان براي توليد ابزارهاي نانوپزشکي جديد و سامانه‌هاي دارورساني بهره برد. نانوابزاري که مي‌تواند در پاسخ به يک سيگنال شيميايي يا مکانيکي باز شود، اين اطمينان را ايجاد مي‌کند که دارو نه تنها به محل مورد نظر مي‌رسد، بلکه در زمان و مکان مناسب مي‌تواند رها شود.

همچنين شايد روزي بتوان از اين ابزار نانومقياس Tensegrity در برنامه‌ريزي مجدد سلول‌هاي بنيادي انسان براي توليد مجدد اندام‌هاي آسيب‌ديده بهره برد.

ويليان شيه، محقق ارشد اين کار مي‌گويد: «اين ابزارهاي چندکاره مي‌توانند به ما در ساختن تمام چيزهاي مورد نياز در دارورساني پيشرفته و پزشکي احياگر کمک کنند. ما همچنين يک ماشين زيستي زيراکس DNA داريم که طبيعت در طي سال‌ها تکامل براي ما ايجاد کرده است». اين دستگاه کپي، توليد اين ابزارها را ساده مي‌سازد.

ند سيمن استاد شيمي دانشگاه نيويورک مي‌گويد اين قابليت جديد «يک عنصر بسيار مطلوب در جعبه‌ابزار نانوفناوري ساختاري DNA به‌شمار مي‌رود».

محض اطلاع

سلام
اگه دنبال مطلبی در مورد بیوتکنولوژی میگردید یا سوالی در مورد بیوتکنولوژی دارین و توی وبلاگ من پیداش نکردین میتونید برام ایمیلش کنید یا توی بخش نظرات بیانش کنید تا به سرعت جوابتون رو بگیرید.
  

بررسي توالي DNA در مقياس نانو، تحولي در علم پزشکي

 فيزيکدان‌هاي دانشگاه واشينگتن روشي پرسرعت و ارزان ابداع کرده‌اند که مي‌توان از آن براي کار در مقياس بسيار کوچک در مورد توالي DNA استفاده کرد.

با اين روش مي‌توان پنجره تازه برا ي علم پزشکي گشود براي مثال مي‌توان از آن براي پيش‌گويي‌هاي ژنتيکي در خصوص بروز شرايط خاص و بيماري‌هايي مانند سرطان، ديابت يا اعتياد بهره گرفت.

جينز کاندلچ، پروفسور فيزيک در دانشگاه واشينگتن و نويسنده اصلي مقاله‌اي که اين روش جديد را در مجله آکادمي ملي علوم شرح مي‌دهد،  مي‌گويد: اميدست که در طي 10 سال آينده مردم بتوانند از توالي DNA خود مطلع شوند و با اين طريق علم پزشکي بتواند پيش گويي کند.

اين تکنيک DNAخواني را مي‌سازد که ترکيبي از زيست‌شناسي و فناوري نانو است که در آن از نانوپوري استفاده مي‌شود که از ميکروباکتري سمگماتيس پورين گرفته شده است. اين نانوپور داراي يک سوراخ به اندازه يک بيليونيوم متر است و به اندازه‌اي است که يک رشته از DNA مي‌تواند از آن عبور کند.

اين دانشمندان اين سوراخ را در يک غشا قرار داده‌اند که با محلول پتاسيم کلرايد احاطه شده است. ولتاژ کمي براي ايجاد جريان يوني که از نانوپور مي‌گذرد اعمال مي‌شود و امضاي الکتريک جريان بسته به نوکلئوتيدهايي که از اين نانوپور مي‌گذرند تغيير مي‌کنند. هر يک از اين نوکلئوتيدها – ستوزين، گوانين، آدنين و تيمين- که اساس DNA هستند امضايي مختص خود دارند.

اين تيم دو مسئله مهم را حل کرده‌اند. يکي ايجاد يک سوراخ کوچک که تنها از آن يک رشته DNA عبور کند و تنها يک مولکول DNA منفرد در هر لحظه از آن عبور کند. در اين ارتباط ميشل نيدرويز در دانشگاه آلباما  باکتري سمگماتيس. ام را براي ايجاد اين سوراخ تغيير داد.

مسئله ديگر، بنا به گفته گاندلش، اين بود که نوکلئوييدها با سرعت يک در هر ميليونيوم ثانيه از نانوپور مي‌گذشتند که براي دريافت سيگنال از هر مولکول DNA بسيار سرعتي بالا بود. براي حل اين مشکل، محققان يک بخشي از DNA دو رشته‌اي را بين هر نوکلئوتيد که آنها مي‌خواستند اندازه‌گيري کنند متصل کردند. رشته دوم قدري لبه نانوپور را مي‌کشيد و سرعت عبور DNA را کاهش مي‌داد داد يک نوکلئوتيد از سوراخ بگذرد و به‌وسيله‌ي DNAخوان خوانده شود. بعد از چند ميلي ثانيه، بخش دو رشته‌اي جدا مي‌شد تا DNA عبور کند و مجدد اين بخش براي خواندن نوکلئوتيد بعدي متصل مي‌شد.

گاندلش مي‌گويد: اين تأخير در حد هزارم ثانيه به اندازهاي بود که سيگنال‌هاي الکتريکي از نوکلئوتيدهاي هدف گرفته شود. ما مي‌توانيم عملا توالي DNA را با کمک يک اسيلوسکوپ بخوانيم.

در کنار گاندلش و نيدرويس، ساير افراد همکار در اين کار عبارتند ازاي يان درينکتون، تام باتلر، اليزابت مانرااو و مارکوس کولينز از دانشگاه واشنينگتون و ميخائيل پاولنوک در دانشگاه آباما –بيومنگام.

اين کار به‌وسيله‌ي مؤسسه ملي بهداشت و مرکز تحقيقات ملي گنوم به‌عنوان بخشي از برنامه براي ايجاد فناوري توالي ژني انسان تأمين اعتبار شد اين پروژه که از سال 2004 آغاز به کار کرد ه است تاکنون 10 ميليون دلار هزينه داشته است.گاندلش مي‌گويد: نتايج کار ما دريچه‌اي جديد و اساسي براي خلق فناوري توالي است که اميدواريم که اکنون بتوانيم آن را به‌صورت يک فرايند مکانيزه تبديل کنیم

توضیحی بیشتر در مورد بیو تکنولوژی

سلام از اونجایی که من دیدم بیشتر اشخاصی که به وبلاگ من مراجعه داشتن دنبال توضیح در مورد بیو تکنولوژی ,وضعیت دانشجوهای این رشته و رتبه ی مورد نیاز برای قبول شدن وامثال اینها بودند ازین به بعد هر چند روز یه بار مطلبی در مورد این موارد روی وبلاگ می گذارم امیدوارم مورد استفادتون واقع بشه 

روش جديد اتصال DNA به طلا

محققان آلماني توانستند با كمك پديده الكتروشيميايي، DNA را با كمك تغيير بار الكتريكي به الكترود طلا متصل كنند.

حرکت سريع يک کليد الکترومکانيکي، روش جديد چسباندن ملکول DNA به سطح طلاست. محققان معتقدند که اين روش مي‌تواند به کنترل بهتر ساخت ساختارها و وسايلي در مقياس نانو کمک کند. در روش هاي قبلي لازم بود تا DNA به‌گونه اي تغيير داده شود تا به‌صورت شيميايي به يک سطح متصل شود. آن فورنوف از دانشگاه لودوينگ ماکسيميليان مونيخ آلمان توضيح مي‌دهد که تيم او به روش الکتروشيميايي قابل کنترل ساده‌تري دست يافته‌اند. در اين رابطه مي‌گويد: ما مجبور نيستيم تا در داخل DNA ساختار ويژه‌اي ايجاد کنيم بلکه تنها با تغيير پتانسيل مي‌توانيم DNA را به سطح متصل کنيم يا سبب شويم که مانع از اتصال سطح خاصي به DNA شويم.

فورنوف و همکارانش تلاش کردند تا يک ملکول DNA دو رشته‌اي را به نوک ميکروسکوپ نيروي اتمي متصل شود سپس بار الکتريکي سطح الکترود طلا را تنظيم کرده نوک ميکروسکوپ را به آرامي کنار کشيدند و به اين ترتيب DNA به سطح الکترود متصل شد. آنها نيروي افزايش يافته نوک ميکروسکوپ را اندازه گرفتند و بر اين اساس بيان داشتند که DNA بعد از اتصال به سطح به صورت پيوند کوالانسي قدري کشيده مي شود.

مولکول دو رشته اي DNA که به نوک ميکروسکوپ نيروي اتمي متصل شده و مي‌تواند با استفاده از پرتاب الکتريکي به يک الکترود طلا متصل شود.

طبق مشاهدات تيم تحقيق، DNA داراي بار منفي به سطح طلا که داراي بار مثبت شده متصل مي‌شود. در اين حالت پيوند بين اتم هاي طلا و گروه هاي آمين (RNH2) در نوکلوئيدهاي DNA برقرار مي‌شود.

فورنوف بيان مي‌دارد که ممکن است با اين روش بتوانيد انبوهي از ملکول ها را براي ساخت انواع نانوساختار را پرتاب نماييد. مي‌توانيم تصور کنيم که با اين روش مي‌توانيم سبب اتصال و جدا شدن مولکول‌ها شويم.

رابرت هندرسون، متخصص در مطالعه زيستي مولکول‌ها با استفاده از ميکروسکوپ نيروي اتمي در دانشگاه کمبريج انگلستان مي‌گويد که اين محققان توانسته‌اند با اين روش مشکل اتصال را حل نمايند. هميشه قرار دادن دقيق مولکول بر روي سطوح براي ايجاد اسکلتي براي ساخت مشکل بوده است. با اين روش مي‌توان به‌سادگي نانو وسيله‌هايي ساخت که از DNA به‌عنوان اجزاي سازنده استفاده کنند.
منبع اصلی
 http://www.rsc.org/chemistryworld/News/2010/July/04071001.asp
منبع فارسی که ترجمه اون رو من ازش آوردم
http://www.nano.ir 

توالي‌سنجي سريع و مطمئن DNA با استفاده از نانوحفره

 امروزه توالي‌سنجي DNA يک فرايند زمان‌بر و گران به‌‌شمار مي‌رود. قسمت عمده زمان و هزينه‌اي که براي اين کار نياز است، به شيمي مورد نياز براي تکثير DNA مربوط است.

توالي‌سنجي DNA با استفاده از يک نانوحفره ايده بسيار جالبي است که شايد روزي ما را قادر سازد يک مولکول منفرد DNA را توالي‌سنجي کنيم؛ بدين ترتيب نياز به تکثير DNA از بين رفته و هزينه توالي‌سنجي يک ژنوم تا زير 1000 دلار کاهش مي‌يابد.

يک نانوحفره سوراخ ايجاد شده در يک غشاي نانومتري ساخته شده از موادي همچون سيليکون يا نيتريد سيليکون است که قطر آن مشابه قطر DNA است. زماني که اين حفره در يک الکتروليت شناور شده و پتانسيلي به غشا اعمال مي‌شود، جرياني از آن عبور مي‌کند. علاوه‌بر يون‌هاي الکتروليت، مولکول‌هاي DNA باردار نيز تلاش مي‌کنند تا از حفره عبور کنند، اما از آنجايي که اين حفره بسيار کوچک است، در آنِ واحد تنها يک مولکول مي‌تواند از آن عبور کند.

تشخيص زوج‌بازها

نکته کليدي توالي سنجي DNA ‌شناسايي الکتريکي زوج‌بازهاي آن است. اين کار با اندازه‌گيري اختلاف پتانسيل غشا و يا جريان عبوري از حفره در حين عبور اين زوج‌بازها صورت مي‌گيرد. يکي از مشکلات اصلي اين کار نسبت سيگنال به نويز مورد نياز براي تشخيص ميان زوج‌بازهاي مختلف است. پهناي باند اندازه‌گيري و نويز الکتريکي مربوطه تشخيص سيگنال را محدود مي‌کند.

براي توالي‌سنجي سريع و مطمئن، نياز به اندازه‌گيري الکتريکي با نويز پايين و فرکانس بالا داريم، زيرا سيگنال مورد استفاده براي تشخيص بازها به‌طور معمول در سطح ميکروولت يا پيکوآمپر بوده و همچنين زمان عبور هر زوج‌باز از حفره حدود 10 نانوثانيه است.

کاهش نويز

اخيراً محققان دانشگاه ايلينويز نانوحفراتي توليد کرده‌اند که در آنها نويز فرکانس بالا کاهش يافته است. آنها اين کار را با سه روش انجام داده‌اند: افزايش ضخامت غشا، کوچک کردن مساحت غشا براي کاهش ظرفيت خازني پارازيتي، استفاده از يک مدار الکتريکي خارجي براي کاهش ظرفيت خازني غشا. در هر سه مورد، کاهش ظرفيت خازني غشا کليد اصلي افزايش کارايي الکتريکي توالي‌سنجي DNA است. کوچک کردن مساحت غشا راحت‌ترين راهبرد است. در اين کار از همان ابزار ليتوگرافي نوري که براي ساختن مدارات مجتمع معمولي به‌‌کار مي‌رود، استفاده مي‌شود.

بهبود ابزار

آنها همچنين از مدلسازي استفاده کرده و نشان داده‌اند که با استفاده از لايه‌هاي دي‌الکتريک ضخيم‌تر در بالاي غشا، پهناي باند و وضعيت نويز بهبود مي‌يابند. با توجه به اينکه نويز فرکانس بالا و زمان پاسخ‌دهي کم به شدت به ظرفيت خازني سامانه غشا-حفره وابسته است، اين يافته از اهميت بالايي برخودار است. کاهش ظرفيت خازني موجب مي‌شود که مقاومت الکتريکي تنها به جريان الکتروليت بستگي داشته باشد که ويژگي ذاتي حفره به‌شمار رفته و نويز فرکانس بالاي کمي دارد.

جزئيات اين کار در مجله Nanotechnology منتشر شده است.
http://nanotechweb.org/cws/article/tech/42062

سنجش ميزان آگاهی دانشجويان دانشگاه‌های تهران از فناوری نانو

این یک پژوهش جالب در مورد سنجش آگاهي دانشجوها درباره ی فناوری نانو است.  اين تحقيق يك تحقيق دو بعدیه يعنی علاوه بر اين كه توصيفي از تمامي داده‌ها و شاخص‌ها ارائه می کنه؛ درستي ١٨ فرضيه رو هم به آزمون میگذاره و ميزان درستیه اونها رو مي‌سنجه. يافته‌های توصيفی به توصيف پاسخ دانشجوها به سؤالات و شاخص‌ها می پردازه و اونا رودر دو گروه دانشگاه دولتي و دانشگاه آزاد مقايسه مي‌كنه. يافته‌هاي استنباطیش هم درستی ١٨ فرضيه رو به آزمون مي‌گذاره.
چیز جالبیه میتونید از لینک زیر دانلودش کنید.(البته هیچ ربطی به بیو تکنولوژی نداره ولی خوب تقریبا می شه گفت که معلوم می کنه که چقدر توی دانشگاهامون علوم مطرح روز رو می شناسن!)
فایله pdf ش همینه اگه میخوای کیلیک کن!

کاهش سرعت عبور DNA با نانومنافذ پيچدار

گروهي از پژوهشگران در آزمايشگاه‌هاي ملي سانديا توانستند با انتقال آهسته‌تر DNA از نانومنافذ پيچدار ويژه‌اي، ابتکار جديدي در راستاي بهبود تعيين‌توالي DNA ايجاد کنند.

نانومنافذ ساخته ‌شده از دي اکسيد سيليکون به ‌طور کلي به ‌صورت تونل‌هاي مستقيم و ريز هستند. آنها به‌عنوان حسگر در آشکارسازي و مشخصه‌يابي DNA، RNA، و پروتئين‌ها مورد استفاده هستند. اما اين مواد آنچنان سريع از داخل چنين منافذي عبور مي‌کنند که، براي مثال، تعيين توالي DNAهاي عبوري از آنها مشکل مي‌شود.

اکنون گروهي از محققان در آزمايشگاه‌هاي ملي سانديا با استفاده از روش‌هاي خودآرايي توانسته‌اند نانومنافذ پيچداري بسازند. اين نوآوري وقتي که با روش رسوب لايه اتمي جهت تغيير خواص شيميايي نانومنافذ ترکيب مي‌شود، مي‌تواند منجر به يک کاهش چهار برابري در سرعت‌هاي انتقال وابسته به ولتاژ گردد که در امر تعيين ‌توالي DNA بسيار مطلوب است (منظور از انتقال در واقع ورود و گذر کامل DNA از منافذي است که كمي از آنها پهن‌تر هستند).

(اين عکس نشان ‌دهنده مارپيچي ‌شدگي DNA از طريق نانومنافذ نامنظم مرتبط به ‌هم ساخته‌ شده توسط سانديا است که باعث کاهش سرعت گذر آن مي‌شود.)
جف برينکر، رهبر اين گروه، مي‌گويد: "با کنترل اندازه، طول، شکل و ترکيب منافذ مي‌توانيم رفتارهاي تابعي اصلي منافذ پروتئين را در سيستم نانومنفذي حالت جامدمان كنترل كنيم". يکي ديگر از قابليت‌هاي اين تکنيک جداسازي DNAهاي تک‌رشته‌اي و دورشته‌اي در يک فرم آرايه‌اي است.
روش‌هاي سنتز موجود قادر به توليد منافذ استوانه‌اي و مخروطي به صورت عمود بر يک سطح غشا هستند. توانايي اين منافذ در کاهش سرعت گذار DNA نسبت به نانومنافذ پيچدار کمتر است.

برينکر مي‌گويد: "ما يک ايده بسيار ساده داشتيم. ما از رهيافت‌هاي خودآرايي جهت ساخت غشاهاي فوق العاده نازکي که شامل آرايه‌هاي منظمي از منافذ پيچداري با قطر تقريبي 3 نانومتر هستند، استفاده مي‌کنيم. سپس اندازه منافذ را با روش ابداعي خودمان با استفاده از فرايند رسوب لايه اتمي تنظيم مي‌کنيم. اين به ما اجازه مي‌دهد که قطر منافذ و شيمي سطحي را در مقياس زير نانومتري کنترل کنيم. در مقايسه با ساير نانومنافذ حالت جامد ساخته شده تا امروز، سيستم ما شامل کنترل دقيق‌تر اندازه منافذ و نيز ساخت گذرگاهاي منفذي مرتبط است."

اين محققان نتايج خود را در مجله‌ي Nature Materials منتشر كرده‌اند.