نور مرئي و مخصوصا نور مادونقرمز را ميتوان براي تصويربرداري از بافت انسان استفاده کرد. اثربخشي فرآيندهاي تصويربرداري نوري را ميتوان با رنگدانههاي مناسب بعنوان عامل کنتراست بطور قابل ملاحظهاي بهبود بخشيد. اکنون گروهي به رهبري ونبين لين از دانشگاه کاروليناي شمالي عامل کنتراست جديدي معرفي کردهاند که ميتواند سلولهاي توموري را در محيط مصنوعي علامتگذاري کند.
اين رنگدانه کمپلکس روتنيوم فسفرسانس است که در داخل نانوذراتي از يک پليمر کئورديناسيون آلي- فلزي قرار گرفته است. اين نانوذرات اجازه بارگيري مقادير فوقالعاده زيادي از رنگدانه را ميدهند.
اين گروه کمپلکسهاي بهمپيوسته فلزي براي تشکيل پليمرهاي کئورديناسيون شبکهگونه ايجاد کرده است. پليمرهاي کئورديناسيون ساختارهاي آلي- فلزي شامل يونهاي فلزي، که همانند نقاط اتصال رفتار ميکنند، هستند که توسط پلهايي از جنس مولکولهاي آلي يا کمپلکسهاي کئورديناسيون بهم مرتبط شدهاند. اين دانشمندان چنين پليمرهايي را با پلهايي که از کمپلکسهاي گسيلنده نور روتنيوم فلزي تشکيل شده است، ساختند. نشان داده شده است که يونهاي زيرکونيوم نقاط اتصال مناسبي هستند.
کمپلکسهاي روتنيوم، فلورسانس نيستند بلکه فسفرسانس هستند. بدين معنا که آنها مدت زمان متناسبي بعد از قرار گرفتن تحت تابش نور، از خود نور گسيل ميکنند. از آنجايي که آنها در داخل يک ظرف نانو- ترابرد قرار نگرفتهاند، ولي مولفهاي از يک نانوذره هستند، امکان رسيدن به بارگيري رنگدانه تا مقادير بسيار بالا - در اين مورد بيش از 50% - امکانپذير است.
بمنظور جلوگيري از انحلال سريع ذرات برافروخته و افزايش خاصيت زيستسازگاري، لايههاي نازکي از اکسيد سيليکون و لايهاي از پلياتيلنگليکول بر روي آنها پوشانده شد. لايه دوم بمانند يک تکيهگاه براي آنيساميد (مولکولي که بطور ويژه به گيرندههايي ميچسبد که وفورآنها بر روي سطح انواع زيادي از سلولهاي توموري نسبت به سلولهاي سالم بيشتر است) رفتار ميکند.
در محيط کشت سلولي، امکان علامتگذاري گزينشي رشتهاي از سلولهاي سرطاني با اين نانوذرات فسفرسانس وجود داشت. اين پژوهشگران اميدوارند که با بکارگيري اين نانومواد آلي- فلزي امکان توسعه عاملهاي کنتراست جديد براي استفاده در تصويربرداري نوري جهت تشخيص تومور وجود داشته باشد.
جزئيات نتايج اين پژوهش در مجلهي Angewandte Chemie منتشر شده است.
http://www.internetchemie.info/l
اين رنگدانه کمپلکس روتنيوم فسفرسانس است که در داخل نانوذراتي از يک پليمر کئورديناسيون آلي- فلزي قرار گرفته است. اين نانوذرات اجازه بارگيري مقادير فوقالعاده زيادي از رنگدانه را ميدهند.
اين گروه کمپلکسهاي بهمپيوسته فلزي براي تشکيل پليمرهاي کئورديناسيون شبکهگونه ايجاد کرده است. پليمرهاي کئورديناسيون ساختارهاي آلي- فلزي شامل يونهاي فلزي، که همانند نقاط اتصال رفتار ميکنند، هستند که توسط پلهايي از جنس مولکولهاي آلي يا کمپلکسهاي کئورديناسيون بهم مرتبط شدهاند. اين دانشمندان چنين پليمرهايي را با پلهايي که از کمپلکسهاي گسيلنده نور روتنيوم فلزي تشکيل شده است، ساختند. نشان داده شده است که يونهاي زيرکونيوم نقاط اتصال مناسبي هستند.
کمپلکسهاي روتنيوم، فلورسانس نيستند بلکه فسفرسانس هستند. بدين معنا که آنها مدت زمان متناسبي بعد از قرار گرفتن تحت تابش نور، از خود نور گسيل ميکنند. از آنجايي که آنها در داخل يک ظرف نانو- ترابرد قرار نگرفتهاند، ولي مولفهاي از يک نانوذره هستند، امکان رسيدن به بارگيري رنگدانه تا مقادير بسيار بالا - در اين مورد بيش از 50% - امکانپذير است.
بمنظور جلوگيري از انحلال سريع ذرات برافروخته و افزايش خاصيت زيستسازگاري، لايههاي نازکي از اکسيد سيليکون و لايهاي از پلياتيلنگليکول بر روي آنها پوشانده شد. لايه دوم بمانند يک تکيهگاه براي آنيساميد (مولکولي که بطور ويژه به گيرندههايي ميچسبد که وفورآنها بر روي سطح انواع زيادي از سلولهاي توموري نسبت به سلولهاي سالم بيشتر است) رفتار ميکند.
در محيط کشت سلولي، امکان علامتگذاري گزينشي رشتهاي از سلولهاي سرطاني با اين نانوذرات فسفرسانس وجود داشت. اين پژوهشگران اميدوارند که با بکارگيري اين نانومواد آلي- فلزي امکان توسعه عاملهاي کنتراست جديد براي استفاده در تصويربرداري نوري جهت تشخيص تومور وجود داشته باشد.
جزئيات نتايج اين پژوهش در مجلهي Angewandte Chemie منتشر شده است.
http://www.internetchemie.info/l