پژوهشگراني از آزمايشگاه‌هاي ملي سانديا، دانشگاه نيومکزيکو، و مرکز پژوهش و معالجه سرطان UNM توانستند با ترکيب فناوري‌نانو و پژوهش‌هاي پزشکي يک شيوه موثر براي تخريب سلول‌هاي سرطاني با استفاده از ترکيب داروهاي مناسب ابداع کنند.
اين پژوهشگران از نانوذرات سيليکا به عنوان يک شانه عسل ياد مي‌کنند که مي‌تواند مقادير زيادي از انواع داروها را در حفره‌هاي خود ذخيره کند.
(عکس سمت چپ نشاندهنده فلورسانس سبزي از نفوذ پروتوسل‌ها در سلول کبدي سرطاني است. نقاط قرمز کوچک همان بارپيچ‌هاي ("wrapping") دولايه‌اي ليپيدي هستند. محموله آنها- نانوذرات مملو از دارو که در اينجا حفره‌هاي آنها با رنگينه فلورسانس سفيد براي انجام تصويربرداري پر شده است- به داخل سلول سرطاني نفوذ مي‌کند. (در شکل دوم فراند نفوذ به طور خيلي واضح ديده مي‌شود.) سلول‌هاي سالم در شکل سمت راست هيچ نفوذي را نشان نمي‌دهند.)
جف برينکر، استاد پژوهشگر سانديا، مي‌گويد: "ظرفيت عظيم اين هسته نانومتخلخل، با مساحت سطحي بالايي که دارد، در ترکيب با هدفگيري بهبوديافته يک دولايه ليپيدي کپسوله شده [به نام ليپوزوم] منجر به يک "پروتوسل" واحد مي‌شود که مملو از مخلوط دارويي است که مي‌تواند سلول سرطاني مقاوم به دارو را تخريب کند. اين بمعناي افزايش يک ميليون برابري کارآيي نسبت به ساير روش هايي است که از ليپوزوم تنها- يعني بدون نانوذرات - بعنوان حامل دارو استفاده مي‌کنند. "
اين نانوذرات و غشاهاي سلول‌گونه اطراف آنها که از ليپوزوم‌ها تشکيل شده است، ترکيبي به نام پروتوسل ايجاد مي‌کنند: اين غشاء محموله دارويي را در بر دارد و شامل مولکول‌هايي (پپتيدها) است که بطور ويژه با گيرنده‌هايي که به وفور در سطح سلول سرطاني يافت مي‌شوند، پيوند مي‌خورد. اين نانوذرات باعث پايداري غشاء حفاظت شده مي‌شوند و نيز محموله دارويي را به داخل سلول برده و آزاد مي‌کنند.
برينکر و همکارانش با مقايسه شانه به شانه ليپوزوم‌ها و پروتوسل‌هاي هدفگيري شده با غشاء و ترکيبات پپتيدي يکسان نشان دادند که ظرفيت حمل بيشتر، پايداري و کارآيي هدفگيري بالاتر پروتوسل‌ها منجر به افزايش چندين برابري سيتوتوکسيتي (تخريب) مخصوصاً براي سلول‌هاي سرطان کبد انسان مي‌شود.
اين روش بر روي سلول سرطان انساني در حال تست شدن است و بزودي بر روي تومورهاي موش در مرکز سرطان UNM تست خواهد شد. پژوهشگران تخمين مي‌زنند که اين روش در عرض پنج سال بطور تجاري در دسترس قرار گيرد.
جزئيات نتايج اين کار تحقيقاتي در مجله‌ي Nature Materials منتشر شده است.
http://www.science.unsw.edu.au/news/it-s-a-wrap-nanowire-opens-gate-to-new-devices/
اين پژوهشگران از نانوذرات سيليکا به عنوان يک شانه عسل ياد مي‌کنند که مي‌تواند مقادير زيادي از انواع داروها را در حفره‌هاي خود ذخيره کند.
جف برينکر، استاد پژوهشگر سانديا، مي‌گويد: "ظرفيت عظيم اين هسته نانومتخلخل، با مساحت سطحي بالايي که دارد، در ترکيب با هدفگيري بهبوديافته يک دولايه ليپيدي کپسوله شده [به نام ليپوزوم] منجر به يک "پروتوسل" واحد مي‌شود که مملو از مخلوط دارويي است که مي‌تواند سلول سرطاني مقاوم به دارو را تخريب کند. اين بمعناي افزايش يک ميليون برابري کارآيي نسبت به ساير روش هايي است که از ليپوزوم تنها- يعني بدون نانوذرات - بعنوان حامل دارو استفاده مي‌کنند. "
اين نانوذرات و غشاهاي سلول‌گونه اطراف آنها که از ليپوزوم‌ها تشکيل شده است، ترکيبي به نام پروتوسل ايجاد مي‌کنند: اين غشاء محموله دارويي را در بر دارد و شامل مولکول‌هايي (پپتيدها) است که بطور ويژه با گيرنده‌هايي که به وفور در سطح سلول سرطاني يافت مي‌شوند، پيوند مي‌خورد. اين نانوذرات باعث پايداري غشاء حفاظت شده مي‌شوند و نيز محموله دارويي را به داخل سلول برده و آزاد مي‌کنند.
برينکر و همکارانش با مقايسه شانه به شانه ليپوزوم‌ها و پروتوسل‌هاي هدفگيري شده با غشاء و ترکيبات پپتيدي يکسان نشان دادند که ظرفيت حمل بيشتر، پايداري و کارآيي هدفگيري بالاتر پروتوسل‌ها منجر به افزايش چندين برابري سيتوتوکسيتي (تخريب) مخصوصاً براي سلول‌هاي سرطان کبد انسان مي‌شود.
اين روش بر روي سلول سرطان انساني در حال تست شدن است و بزودي بر روي تومورهاي موش در مرکز سرطان UNM تست خواهد شد. پژوهشگران تخمين مي‌زنند که اين روش در عرض پنج سال بطور تجاري در دسترس قرار گيرد.
جزئيات نتايج اين کار تحقيقاتي در مجله‌ي Nature Materials منتشر شده است.
http://www.science.unsw.edu.au/news/it-s-a-wrap-nanowire-opens-gate-to-new-devices/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر