پيش‌بيني بازار 2/10 ميليارد دلاري فناوري‌نانو در حوزه پزشکي

پيش‌بيني بازار 2/10 ميليارد دلاري فناوري‌نانو در حوزه پزشکي
شرکت بارات‌ بوک (Bharatbook)، به تازگي گزارشي با عنوان «فناوري‌نانو: نقش‌آفرينان، محصولات و آينده آن تا سال 2018»، منتشر کرده است که در چارچوب آن به طور کامل بازار فناوري‌نانو را تجزيه و تحليل و پيش‌بيني شده است.

در حال حاضر کاربردهاي مختلف فناوري‌نانو به طور موفقيت‌آميزي به مرحله تجاري‌سازي رسيده و از اين فناوري در بيش از 30 داروي مختلف استفاده مي‌شود. قانون‌گذاران نيز با انتشار مقالات متعدد در موضوعات مختلف به دنبال پايش پيشرفت اين حوزه و کاربردهاي اين فناوري هستند. هرچند که تاکنون مقررات خاصي در حوزه نانوپزشکي و ادوات پزشکي مبتني بر فناوري‌نانو توسعه نيافته است.

بر اساس گزارش جديد، تا سال 2018 ميلادي، بازار محصولات مبتني بر فناوري‌نانو در حوزه پزشکي به 2/10 ميليارد دلار خواهد رسيد. تا سال 2018 اندازه بازار برخي از محصولات مبتني بر فناوري‌نانو دو برابر شده، بازار برخي از محصولات به حد اشباع مي‌رسند و نسل جديد محصولات نانوپزشکي نيز نوظهور پيدا خواهد کرد. اين عوامل نيازهاي درماني رفع نشده را برآورده ساخته و داروه‌هاي جديد و تاييد شده‌اي که ايمن‌تر بوده و داراي سميت و اثرات مضر کمتري نسبت به محصولات موجود هستند، توليد خواهند شد.

تا سال 2018، نسل جديد نانوپزشکي، منجر به ايجاد بازاري به ارزش 9/2 ميليارد دلار خواهد شد و فناوري‌نانو به يکي از عناصر مهم توسعه صنعت دارورساني تبديل خواهد کرد.

متن کامل اين گزارش به قيمت 1040 دلار از طريق نشاني http://www.bharatbook.com/detail.asp?id=159011&rt=Nanotechnology-Players-products-prospects-to-2018-Volume-II.html قابل خريداري است.

مطالعه‌ي تجمعات پروتئين alpha-synuclein با تجهيزات فناوري نانو

خلاصه :
درک تجمعات پروتئيني به مانند alpha-synuclein در بيماري‌هاي تحليل برنده ي عصبي٬ به مدد امکانات نوين فناوري نانو خواهد توانست در مرحله ي بعدي امکان کنترل اين تجمع و درمان بيماري را فراهم کند. در بررسي‌هاي کنوني توانسته‌اند که براساس اندازه‌گيري نيروي جاذبه بين تجمعات ايجاد شده و از طرف ديگر اندازه ي اين تجمعات نهايي به تغييرات در حين بيان و تغيير بعد از ترجمه ي اين پروتئين پي ببرند. متن زيرين٬ در ابتدا به معرفي اين پروتئين و سپس بهره‌گيري از روش‌هايي که بررسي اين پروتئين و تجمعات را در مقياس نانو امکان‌پذير مي‌کند٬ پرداخته شده است.
pdf

جذب نشانگرهاي كمياب سلول‌هاي سرطاني با نانوذرات

محققان سلول‌هاي سرطاني، بر اين باور بودند که سلول‌هاي سرطاني، مقادير كمي از پروتئين‌ها را رها مي‌سازند و اين پروتئين‌ها مي‌توانند به‌عنوان شاخص‌هاي تشخيص سرطان عمل كنند، ولي تحقيق بر روي زيست‌نشانگرها حاكي از آن است كه اين فرضيه با شبهاتي همراه است كه حضور مقادير زيادي از پروتئين‌هاي ديگر از قبيل آلبومين در خون، از آن جمله مي‌باشد و اغلب اين پروتئين‌ها نيز در خون ناپايدار هستند. اخيراً گروه تحقيقاتي متشكل از محققان آمريكايي از دانشگاه Mason و محققان ايتاليايي از دانشگاه Moderna نشان داده‌اند كه با استفاده از نانوذرات جديد مي‌توان به‌صورت انتخابي و گزينشي، پروتئين‌هاي موجود در خون را به‌دام انداخت. اين نانوذرات مي‌توانند از تخريب پروتئين‌ها با آنزيم محافظت نمايند. اين گروه در سال‌هاي گذشته، يك‌سري از نانوذرات با درجه‌ي تخلخل بالا را سنتز نمودند كه مي‌توانستند به‌طور گزينشي، پروتئين‌هاي با فراواني كم در خون را به‌دام بيندازند. اين نانوذرات طوري طراحي شده‌اند که مانع از تخريب پروتئين‌ها به‌وسيله‌ي آنزيم شوند. در اين آزمايش‌ها، محققان از اين نانوذرات براي جمع‌آوري زيست‌نشانگرهاي تومور ملانوما(تومور سياه‌رنگ قشر عميق پوست) از خون بيماران استفاده كردند. محققان از 29 نفر بيمار مبتلا به ملانوماي ابتدايي و دگرديسي‌شده، نمونه خون تهيه كردند. نتايج آزمايش‌ها نشان دادند كه تومور ملانوما در 26 نفر بيمار داراي خال گوشتي سياه‌رنگ، گسترش پيدا نكرده‌است.

محققان با انجام مطالعات دريافتند كه پروتئيني با نام Bak با گسترش خال‌هاي سياهرنگ در تومورهاي ملانوما در ارتباط مي‌باشد. بررسي‌هاي بافت‌شناسي از خال‌هاي سياه‌رنگ گوشتي و تومورهاي ملانوما، مؤيد اين مطلب است.

محققان خاطرنشان كردند كه بسياري از بيماران محتاج انجام تست ملانوما هستند و سرم Bak Levels مي‌تواند به‌عنوان شاخص پيشگيري از تومور ملانوما به‌كار برده شود. نتيجه‌ي نهايي‌ كه مي‌توان از اين مطالعات و بررسي‌ها به‌دست آورد، اين است كه نانوذرات متخلخل مي‌توانند به‌صورت گزينشي پروتئين‌هاي كمياب در خون را به دام انداخته، از تخريب آنها به‌وسيله‌ي آنزيم‌هاي خون جلوگيري كند و سپس اين نانوذرات به‌عنوان زيست‌نشانگرها در آناليز خون بيماران بررسي شده و ميزان رشد تومور تشخيص داده مي‌شود.
http://www.nano.cancer.gov/action/news/2011/jan/nanotech_news_2011-01-14b.asp

نسل جديد بسته‌بندي مواد غذايي با نام «كاغذ قاتل»

دانشمندان، آزمايش‌هاي موفقي بر روي كاغذ قاتل در سطح آزمايشگاهي انجام داده‌اند. اين نوع كاغذ به‌عنوان نسل جديد بسته‌بندي مواد غذايي مطرح است كه با از بين بردن باكتري‌هايي كه موجب فاسد شدن مواد غذايي مي‌شوند، عمل مي‌كنند. اين نوع كاغذ حاوي نانوذرات نقره است و اين نانوذرات به‌عنوان معرف‌هاي ضد ميكروبي قدرتمند عمل مي‌كنند.

Aharon Gedanken و همكارانش خاطر نشان كردند كه در سال‌هاي گذشته، ذرات نقره به‌عنوان عامل ميكروب‌كش در كاربردهايي از قبيل سطوح حمام و آشپزخانه، پمادهاي دارويي و حتي در ساختار جوراب‌هاي بي‌بو نيز مورد استفاده قرار گرفته‌است. اخيراً دانشمندان در مورد پوشش‌هاي ميكروب‌كش از نوع نانوذرات نقره و كاربردهاي اين نانوذرات ميکروب‌کش در ساختار پلاستيك‌ها، منسوجات و فلزات بررسي‌هايي را انجام داده‌اند. اين نانوذرات قطري معادل با50000/1(يک پانصد هزارم) قطر موي انسان را دارند. نانوذرات نقره كه اثر ماندگاري طولاني‌تري نسبت به ذرات نقره دارند، مي‌توانند مسئله‌ي مقاومت آنتي‌بيوتيكي را برطرف سازند. مقاومت آنتي‌بيوتيكي به افزايش توانايي ميكروب درمقابله با آنتي‌بيوتيك اطلاق مي‌شود. كاغذ پوشش داده‌شده با نانوذرات نقره مي‌توانند به‌عنوان جايگزين مناسبي به‌جاي روش‌هاي متداول نگهداري مواد غذايي مانند پرتوافشاني، عمليات حرارتي و ذخيره‌سازي در دماهاي پايين، مد نظر قرار گيرد.

دانشمندان، روش اولتراسونيك را به‌عنوان روشي كارامد براي تعبيه‌ي نانوذرات نقره بر روي سطح كاغذ معرفي نموده‌اند. در اين روش از امواج صوت با فركانس بالا استفاده مي‌شود. كاغذ پوشش داده‌شده، كارايي ضد باكتريايي خوبي در مقابل باكتري‌هاي اشريشيا كولي(E. Co LI ) و استافيلوكوك طلايي(S. Aureus) از خود نشان داده‌اند و در عرض سه ساعت تمامي اين باكتري‌ها را از بين مي‌برد. اين باكتري‌ها از جمله باكتري‌هايي هستند كه باعث مسموميت غذايي مي‌شوند.

در مجله‌ي معتبر علمي Langmuir مطالبي در مورد كاغذ قاتل به چاپ رسيده‌است.
http://www.medicalnewstoday.com/articles/214311.php

اصلاح مغناطيسي سطح سلول‌ها با نانوذرات مغناطيسي

پژوهشگران دانشگاه تربيت مدرس، با دستيابي به فناوري اتصال نانوذرات مغناطيسي به سطح سلول موفق به اصلاح مغناطيسي سطح سلول‌ها و بيومولکول‌ها شدند.

مهندس سيد مرتضي رباط جزي، دانشجوي دکتري مهندسي شيمي- بيوتکنولوژي، در گفتگو با بخش خبري سايت ستاد ويژه‌ي توسعه‌ي فناوري نانو گفت: «در پژوهشي با هدف اصلاح مغناطيسي سلول‌ها و بيومولکول‌ها، از باکتري فلاوباکتريوم که توليدکننده‌ي آنزيم ارگانوفسفرز هيدرولاز(OPH) است، به‌عنوان مدل استفاده نموديم».

مهندس رباط جزي در ادامه گفت: «موفق شديم باکتري مغناطيسي شده‌ي فلاوباکتريوم را با حفظ بيش از 90 درصد فعاليت آنزيمي بسازيم».
پژوهشگران در اين تحقيق، واکنش کووالانسي و جذبي بين نانوذرات سوپر پارامغناطيسي و سطح باکتري را به‌طور کامل بررسي و پارامترهاي مهم در اين واکنش را بهينه‌ کرده‌اند.

بنابر اظهار پژوهشگر اين تحقيق، آنها موفق به افزايش پايداري فعاليت آنزيمي باکتري با استفاده از فرايند تثبيت باکتري اصلاح شده‌ي مغناطيسي به وسيله‌ي ميدان مغناطيسي شده‌اند. همچنين سلول را به روش مغناطيسي تثبيت نموده و از آن براي حذف ترکيبات ارگانوفسفات استفاده کرده‌اند.

گفتني است که تثبيت سلول هم به شكل زنده و هم مرده، باعث افزايش فعاليت آنزيمي و زمان پايداري آن مي‌شود. با تثبيت سلول‌هاي زنده، سرعت رشد، پايداري و بهره‌وري آنها افزايش مي‌يابد. يک روش جديد و بسيار سودمند براي تثبيت سلول‌ها، استفاده از ميدان مغناطيسي است. اما اکثر سلول‌ها ديامغناطيس هستند و واکنش خاصي به ميدان مغناطيسي نشان نمي‌دهند. براي استفاده از اين روش، بايد سطح سلول را اصلاح مغناطيسي نمود.

شايان ذکر است در اين تحقيق از نانوذرات مغناطيسي تجاري شرکت micromod استفاده شده‌است.

در سال‌هاي اخير، استفاده از ميدان مغناطيسي به دليل کاربرد در جداسازي و تغليظ، تثبيت سلول‌ها و بيوملکول‌ها و ساخت بيوحسگرها بسيار مورد توجه قرار گرفته است.

اين تحقيق در قالب رساله‌ي دکتري مهندس رباط جزي با راهنمايي دکتر سيد عباس شجاع‌الساداتي و دکتر رسول خليل‌زاده و مشاوره‌ي دکتر ابراهيم واشقاني فرهاني در دانشگاه تربيت مدرس انجام شده‌است و جزئيات آن در مجله‌ي Biocatalysis and Biotransformation (جلد 28، صفحات 312-304، سال 2010) منتشر شده‌است.
http://www.nano.ir/newstext.php?Code=8737

ترميم شکستگي استخوان با نانوالماس‌ها

بنا به اظهارات دانشمندان امريکايي، استفاده از ذرات ريز الماس با هدف تقويت پليمرهاي زيست‌تخريب، اين امکان را فراهم مي‌کند تا بتوان از آنها به‌عنوان پيچ‌هاي محکم جراحي استفاده کرد که به‌سادگي پس از درمان از بين مي‌روند.

ايوآنيس نيتزل، عضو گروه تحقيقات به رهبري يوري گوگوتزي در دانشگاه دريکسل در فيلادلفيا در کنفرانس انجمن تحقيقات مواد در بوستون امريکا، توضيح مي‌دهد که نانوالماس‌ها براي تقويت پليمرهاي براي کاربرد زيستي ايد‌ه‌آل هستند؛ چرا که آنها کاملاً زيست‌سازگار بوده، در فرايندهاي سلولي اختلال ايجاد نمي‌کنند.

هر چند که نيتزل اشاره مي‌کندکه ترکيب الماس با پليمر انتخابي، کار ساده‌اي نيست؛ به گونه‌اي که مسئله‌ي کليدي تطابق ويژگي‌هاي شيميايي سطح الماس با خصوصيات پليمر است، ولي بدون انجام اصلاحات لازم، نانوالماس‌ها در پليمر به يکديگر گير مي‌کنند، به‌طوري که در زمان استفاده سبب از هم گسيخته شدن آنها مي‌شويد و به اين ترتيب نخواهيد توانست از خصوصيات الماس بهره گيريد.

نانوالماس‌ها داراي يک سطح آب‌گريزند و مي‌توانند براي ساخت محصولاتي مانند پيچ‌هاي جراحي با پليمرها ترکيب شوند

براي جلوگيري از اين حالت، گروه تحقيق از اين حقيقت که سطح نانوالماس‌ها داراي گروه‌هاي عملکردي‌اي مانند کربوکسيلات هستند، استفاده کردند. با تبديل اين گروه‌ها به آميدها همراه با اکتاديسيلامين، گروه تحقيق نانوالماس‌هايي با سطح آب‌گريز توليد کرد که براي تقويت با پلي‌هيروفوبيک اسيد ال لاکتيک(PLLA) هم‌خواني داشتند. PLLA بهخوبي زيست‌سازگار و زيست‌تخريب است؛ اما به خودي خود استحکام مکانيکي لازم براي استفاده در کاربردهاي زيست‌پزشکي مانند پيچ‌هاي جراحي يا اسکافولدهاي استخواني را ندارد.

نيتزل شرح مي‌دهد که به‌علت وجود زنجيرهاي آب‌گريزي روي نانوالماس و ماتريکس پليمر آب‌گريز، زنجيرها درست مانند اسپاگيتي با هم مخلوط مي‌شوند. اين وضعيت سبب استحکام پليمر و بهبود خصوصيات مکانيکي مي‌‌گردد.

تنها با افزودن 10 درصد از نانوالماس، کامپوزيت‌هاي ساخت گروه تحقيقاتي سه برابر محکم‌تر و نه برابر سخت‌تر از PLLA خالص شدند که اين حالت سبب شد تا براي ساخت مواردي مانند پيچ‌ها جراحي مورد استفاده در کنار نگهداشتن استخوان‌هاي شکسته کاربرد پيدا کنند.

ميلوس نيسلادک، محقق نانوالماس‌ها در دانشگاه هاسلت بلژيک، مي‌گويد که استفاده از نانوالماس‌ها در کامپوزيت‌ها بسيار مورد توجه است؛ چرا که آنها نه تنها خيلي محکم هستند؛ بلکه داراي خصوصيات شيميايي سطح جالبي هستند. او پيشنهاد مي‌کند که اين کار مي‌تواند با ساير تحقيقات مربوط به داروگذاري روي سطح نانوالماس‌ها ترکيب شود تا از اين طريق ايملنت‌هاي پزشکي ساخته شود که قابليت رهاسازي دارو به‌منظور درمان و کاهش التهاب در زمان تخريب را هم ايجاد کنند.

http://www.rsc.org/chemistryworld/News/2010/December/08121001.asp 

 

سرمايه‌گذاري چشمگير هند در فناوري ‌نانو

برنامه نانو ميژن ("Nano Mission") به عنوان يک برنامه جامع به دنبال ظرفيت‌سازي در حوزه فناوري‌نانو در کشور هند است. هدف اين برنامه، سرمايه‌گذاري 10 هزار ميليون روپيه‌اي براي تامين مالي پروژه‌هاي فناوري‌نانو طي 5 سال آتي است که به طور مساوي سالانه 2 هزار ميليون روپيه اختصاص داده خواهد شد.

به گفته پروفسور آجي سود، استاد بخش فيزيک موسسه علوم هند (IISc)، «از آنجايي که کشور هند در 3 تا 4 سال گذشته از صنعت فناوري‌نانو عقب مانده است، صنعت اين کشور ظرفيت جذب چنين منابع مالي‌اي کلاني را ندارد».

به گفته آجي، «در حال حاضر کشورهايي نظير ايالات متحده آمريکا، چين، ژاپن و آلمان در حوزه فناوري‌نانو پيشگام هستند». علي‌رغم اينکه ميزان سرمايه‌گذاري برخي کشورهاي در زمينه فناوري‌نانو 10 تا 12 برابر بيشتر از هند است، اما منحني رشد اين کشور در اين زمينه در مقايسه با ساير کشورها داراي شيب بسيار زيادي است.

Nano Mission ، توسعه کلي فناوري‌نانو در هندوستان را ترسيم کرده و بر اساس آن اين کشور قادر است از پتانسيل اين فناوري نوظهور در راستاي توسعه ملي خود بهره‌برداري کند.

به گفته رائو، رئيس کميته مشاوره علمي نخست وزير اين کشور، دولت هند از علم و فناوري‌نانو بيشتر حمايت خواهد کرد و از تکنولوژيست‌ها و محققان جوان فعال در زمينه تحقيق و توسعه علم و فناوري‌نانو حمايت مالي بيشتري خواهد کرد. به گفته وي، زيرساخت‌هاي نهادي بهتر و حمايت مالي گسترده‌تر، منجر به فراهم شدن بستر مناسب جهت همکاري جوانان به فعاليت در اين عرصه خواهد شد.
http://www.business-standard.com/india/news/%5Cindian-nanotechnology-sector-lags-other-countries%5C/418117/

بررسي ساز و کار خود تيزشوندگي در خارپشت‌هاي دريايي

محققان آمريکايي اخيراً توانستند به حل راز چگونگي حفظ خارهاي تيز در خارپشت دريايي پي ببرند. اين خارها روي سنگ،‌ حفراتي را براي پنهان شدن از گزند شکارچيان ايجاد مي‌کند. پژوهشگران دريافتند که اين خارها از يک ساز و کار خود تيزشوندگي بهره‌مند هستند. نتايج اين پروژه ممکن است روزي منجر به توليد ابزارهاي خود تيزشونده شود.

خارپشت دريايي قادر است با استفاده از خارهاي تيز خود جلبک‌ها را از روي سنگ کف دريا تراشيده، درون آن حفره‌هايي براي پنهان شدن از ديد شکارچيان ايجاد کند. با اين که اين حيوان از خارهاي خود استفاده مي‌کند؛ اما اين خارها همچنان تيز باقي مي‌مانند. ساختار اين خارها از چيدمان پيچيده‌ي بلورهاي کلسيت(کربنات کلسيم) تشکيل شده‌است. اين ماده تشکيل فيبرها و صفحاتي مي‌دهد که با کمک ماتريکس چندبلوري از نانوذرات به هم چسبيده‌اند، در واقع نانوذرات نقش سيمان را براي اين ساختار ايفا مي‌کند. از آنجا که سنگ‌هايي که اين خارپشت‌هاي دريايي مي‌تراشند، از جنس آهک بودکه اصلي‌ترين ترکيبشان کلسيت است، اين سؤال پيش مي‌آيد که چگونه خارهاي اين حيوان از اين سنگ مستحکم‌تر است؟

گيلبرت پوپا و همکارانش، از دانشگاه ويسکونسين، روي يافتن پاسخ اين سؤال کار مي‌کنند. آنها به بررسي ساختار پيچيده‌ي اين خارها در خارپشت‌هاي بنفش دريايي پرداختند. گيلبرت پوپا مي‌گويد که شما براي شکستن يا تراشيدن يک جسم سخت، بايد از ابزار محکم‌تري نسبت با آن جسم استفاده کنيد. در مورد خارهاي اين حيوان نيز اين قانون صادق است، اما راز استحکام اين خارها در طراحي ساختار آن نهفته است؛ به‌طوري که نانوذرات منجر به استحکام بيشتر آن شده‌است. کليد اين معما در پاسخ به اين سؤال نهفته است که خارها از کجا و چه زماني مي‌شکنند.

اين گروه تحقيقاتي با استفاده از تصاوير با قدرت تفکيک بالا، دريافتند که اگر خارها در معرض فشار قرار گيرند، ترک‌هاي منقطعي روي آنها ايجاد مي‌شود. در سطح تمام فيبرها و صفحات، يک لايه‌ي آلي به ضخامت يک‌دهم ميکرون قرار دارد. اين ارتباط در ساختار خارها، ارتباط ضعيفي است که مي‌تواند محل شکستن خارها باشد. اگر بخشي از لايه‌ي قرارگرفته روي خار، از آن جدا شود آنگاه خار از آن نقطه شکسته مي‌شود. وقتي خار رشدمي‌کند، شکسته شدن يک بخش روي آن، موجب مي‌شود تا قسمت‌هاي سنگي مستحکم و تازه در معرض عوامل بيرون قرار گيرد.

اين پروژه به شکل زيبايي ويژگي‌هاي خار را توصيف مي‌کند. تاکنون چنين مطالعه‌اي که بتواند با قدرت تفکيک بالا درون خارها را نشان بدهد، انجام نشده‌است.

گيلبرت مي‌گويد:«از اين روش خود ترميمي مي‌توان در طراحي نانومواد خودآراي لايه‌اي با مورفولوژي‌هاي مختلف استفاده کرد؛ به‌طوري که هميشه يک سطح تازه براي انجام يک کار مشخص در سطح قرار داشته باشد».
http://rsc.org/chemistryworld/News/2011/January/07011104.asp

تهيه‌ي نانوذرات سيليکا از سبوس برنج

پژوهشگران دانشگاه زنجان موفق به سنتز نانوذرات سيليکا از سبوس برنج شدند و از آن به عنوان نانوکاتاليست در واکنش‌هاي شيميايي استفاده کردند.

دکتر علي رمضاني، استاد دانشگاه زنجان، در گفتگو با بخش خبري سايت ستاد ويژه‌ي توسعه‌ي فناوري نانو گفت: «در اين پروژه ابتدا نانوذرات سيليکا با استفاده از روشي ساده و ارزان قيمت، تهيه شد و به‌عنوان نانوکاتاليست در تهيه‌ي ايزوکومارين‌ها استفاده گرديد».

وي گفت: «انجام واکنش، در شرايط ملايم و محيطي بي‌خطر، کم بودن زمان واکنش، تميز بودن کار، تهيه‌ي آسان محصولات، بازده بالا و سنتز سبز از مزاياي اين پژوهش است».

دکتر رمضاني در مورد فعاليت‌هاي صورت گرفته در اين پژوهش گفت: «ابتدا نانوذرات سيليکا را با تجزيه‌ي گرمايي سبوس برنج تهيه کرديم. سپس شکل و اندازه‌ي نانوذرات را با ميکروسکوپ الکتروني روبشي (SEM) مورد بررسي قرار داديم. در ادامه‌ي کار هم از نانوذرات سيليکاي تهيه شده، به‌عنوان کاتاليست براي سنتز مشتقات ايزوکومارين از 2-فرميلبنزوئيک اسيد، ايزوسيانيدها و آمين‌هاي نوع دوم (ديبنزيلآمين و بنزيل(ايزوپروپيل)آمين) در شرايط بدون حلال استفاده کرديم. همچنين اين واکنش را در شرايط ديگر هم بررسي و با نانوذرات سيليکا مقايسه نموديم. اين مقايسه، عملكرد بسيار خوب نانوذرات سيليكا را نسبت به سيليكاي معمولي نشان داد».

پژوهشگر زنجاني در ادامه افزود: «روش‌هاي مختلفي براي تهيه‌ي نانوذرات سيليکا وجود دارد که از اين روش‌ها مي‌توان به رسوب‌گذاري شيميايي فاز- بخار، روش سل- ژل و فرايند حرارتي اشاره کرد. همه‌ي اين روش‌ها، پيچيده، خطرناک، مشکل و پرهزينه هستند. از اين رو ما از روش تجزيه‌ي گرمايي سبوس برنج که روشي ساده، ارزان قيمت و انجام آن به آساني و در هر مکاني امکان‌پذير است، استفاده کرديم».

همچنين در اين کار تحقيقاتي، روش کارآمد و مؤثري براي سنتز يک مرحله‌اي و بدون حلال مشتقات ايزوکومارين معرفي گرديد. به گفته‌ي محققان، انجام اين واکنش در فاز جامد (واکنش در شرايط بدون حلال)، مزايايي مانند آلودگي کم، هزينه‌ي پايين و روند به‌کارگيري ساده را در پي دارد.

از نانوسيليكاي تهيه شده در اين پژوهش، همچنين مي‌توان در توليد سيمان، بتن، چسب و غيره استفاده کرد.

نتايج اين پژوهش که بخشي از رساله‌ي دکتري آقاي امير مهياري است و با راهنمايي دکتر رمضاني انجام شده، در مجله‌ي elvetica Chimica Acta (جلد 93، صفحات 2209-2203، سال 2010) منتشر شده‌است.

تأثير انداز‌ه‌ي نانوذرات در درمان بافت‌هاي سلولي

نانوذرات در آينده نقش مهمي در توسعه‌ي روش‌‌هاي تشخيصي و درماني سلول‌هاي سرطاني خواهند داشت. به‌همين منظور محققان فناوري ماساچوست و مركز پزشكي هاروارد، نانوذرات فلئورسنتي با اندازه‌ي بين 150-10 نانومتر را سنتز نمودند.

نانوذرات مورد استفاده در روش‌‌هاي زيست‌پزشكي، بايد داراي اندازه‌ي بهينه‌اي باشند. بررسي عملكرد ذرات با اندازه‌هاي مختلف در بافت زنده انجام شده‌است. براي اين منظور از ذرات شيميايي با اندازه‌هاي مختلف استفاده مي‌شود و البته براي بررسي عملكرد آنها، بايد از روش‌‌هايي استفاده شود كه همزمان با ذرات با اندازه‌هاي مختلف قابل شناسايي باشند. اين ذرات بايد زيست‌سازگار بوده و به همديگر يا به پروتئين‌ها جذب نشوند.

محققان يكسري از نانوذرات با اندازه‌هاي مختلف را سنتز نموده‌اند كه به‌وسيله‌ي نقاط كوانتومي فلئورسنتي قابل مشاهده هستند. سنتز انتخابي نقاط كوانتومي با اندازه‌هاي مختلف، امكان تهيه‌ي نقاط كوانتومي فلئورسنتي را در طول‌موج‌هاي مختلف فراهم مي‌سازد كه به‌طور همزمان قابل شناسايي و قابل تميز از يكديگر هستند.

دانشمندان به‌منظور سنتز نانوذرات با اندازه هاي مختلف، نقاط كوانتومي كادميم سلنيد/كادميم سولفيد را با ليگاندهاي پليمري از قبيل دي‌اكسيد سيليكون و پلي‌اتيلن‌گليكول را پوشش داده‌اند. براي هر اندازه از نانوذرات، نقاط كوانتومي انتخاب مي‌شوند كه در طول موج‌هاي مختلف، نورهاي مختلفي را ساطع مي‌كنند.

محققان مخلوطي از نانوذرات با اندازه‌هاي 12، 60 و 125 نانومتر را به سلول‌هاي سرطاني موش تزريق وريدي انجام دادند. براي رديابي اين نانوذرات از ميكروسكوپ فلئورسنتي استفاده شد. ذرات 12 نانومتري به‌راحتي از داخل رگ به بافت نفوذ كرده، در سطح آن منتشر مي‌شود. ذرات 60 نانومتري از ديواره‌ي رگ‌ها عبور، ولي از ديواره‌ي رگ‌هاي به ضخامت 10 ميكرومتر نتوانستند عبور كنند. هيچ كدام از ذرات 125 نانومتري نتوانستند از ديواره‌ي رگ‌ها عبور كنند.

نتايج تحقيقات در مجله‌ي Journal Angewandte Chemie گزارش شده‌است.
http://www.physorg.com/news/2011-01-flares-nanoparticle-kit-nanoparticles-size.html

برگزاري کارگاه‌هاي آشنايي با تجهيزات فناوري نانو در دانشگاه‌ها

کارگاه‌های آموزشی آشنایی با تجهیزات و فناوری نانو، از سوی انجمن فناوری نانو دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق با همکاری گروه پژوهشی نانو پودرهای پویا به صورت حضوری و غیر حضوری برگزار می‌شود. هدف از برگزاری این کارگاه‌ها، آمادگی دانشجویان دانشگاه‌های آزاد و پیام نور استان‌های تهران و مرکزی به منظور شرکت در مسابقه ملی تجهیزات‌شناسایی فناوری نانو ذکر شده است.

این دوره‌ها، با رعایت کامل سرفصل‌های ارائه شده به‌وسیله‌ی ستاد ویژه فناوری نانو برگزار خواهد شد. گفتنی است تاکنون تعداد 49 نفر از سوی انجمن فناوری نانو دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق در مسابقه تجهیزات‌شناسایی فناوری نانو، ثبت نام کرده‌اند.

گروه پژوهشی نانو پودرهای پویا با مجوز رسمی از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، آمادگی دارد، دوره‌های مشابهی را در کلیه دانشگاه‌های آزاد اسلامی و پیام نور برگزار نماید. از این رو کلیه مسئولین و دانشجویان دانشگاه‌های آزاد اسلامی و پیام نور علاقمند به برگزاری دوره‌ها در دانشگاه مربوطه، می‌توانند تا تاریخ 10 اسفند ماه سال جاری نسبت به هماهنگی به منظور برگزاری دوره‌های فوق از طریق تماس با شماره تلفن 09364721398 اقدام نمایند.

لازم به ذکر است در صورت ثبت نام گروهی دانشجویان در واحد دانشگاهی، دوره‌ها به صورت رایگان برگزار خواهد شد. همچنین در صورت قبولی در آزمون نهایی به شرکت کنندگان مدرک معتبري از سوي وزارت علوم اعطاء می‌گردد.http://www.nano.ir/competition

تشخيص فوري بيماري ذات‌الريه

محققان دانشگاه جرجيا روشي براي تشخيص بيماري ذات‌الريه ارائه دادند که مي‌تواند در مدت چند دقيقه بيماري را تشخيص دهد. اين روش مي‌تواند جايگزين روش‌هاي فعلي‌اي شود که چند روز به طول مي‌انجامد.

پژوهشگران موفق شدند با استفاده از روشي مبتني بر فناوري نانو، بيماري ذات‌الريه را با دقت 97 درصد تشخيص دهند. دورکان کراوس، استاد گروه ميکروبيولوژي کالج فرانکلين، مي‌گويد:«اگر شما بتوانيد وجود بيماري ذات‌الريه را با يک تست 10 دقيقه‌اي تشخيص دهيد، آنگاه مي‌توان با تجويز يک آنتي‌بيوتيک مناسب فرايند درمان را تسريع کرده، همچنين مانع از گسترش بيماري شد».

کراوس و همکارانش از يک فناوري رايج به نام «طيف‌سنجي رامان سطح پيشرفته» استفاده کردند که در آن تابش ليزري که از سطح نمونه‌ي زيستي پراش يافته، شناسايي مي‌شود. آنها با استفاده از آرايه‌هاي نانوميله‌ي‌ نقره، باکتري‌هاي موجود در نمونه‌هاي مخاط گلو را با طيف‌ سنجي رامان سطح پيشرفته شناسايي کردند.

اين گروه تحقيقاتي از آرايه‌اي از نانوميله‌ها که به‌صورت ايستاده و متراکم قرار گرفته‌اند، استفاده کردند. هر يک از اين نانوميله‌هاي نقره، در ي زاويه‌اي خاص جهت‌گيري داشتند. نمونه‌ي حاوي باکتري، براي مثال از مخاط گلو، در ميان پرز‌هاي آرايه نفوذ مي‌کند و طيف ايجادشده به‌وسيله‌ي ليزر را مي‌تواند تقويت مي‌کند. در ادامه اين طيف با برنامه کامپيوتري آناليز مي‌شود.

کرواس مي‌گويد که همينک تشخيص عفونت ايجادشده با M. pneumoniae بسيار دشوار است. اين باکتري عامل اصلي بيماري‌هاي تنفسي در انسان بوده و در بزرگسالان و نوجوانان منجر به بيماري ذات‌الريه مي‌شود.

بيمار مبتلا به ذات‌الريه دچار سينه‌پهلوي شديدي شده که اين مشکل او را رها نخواهد کرد. اين بيماري هفته‌ها و ماه‌ها بيمار را آزار خواهد داد واگر به‌خوبي درمان درمان نشود، مي‌تواند آسيب‌هاي دائمي به ريه بزند. تعلل و تأخير در فرايند تشخيص بيماري موجب مي‌شود که بيماري به ديگران منتقل شود.

کراوس مي‌گويد:« اين دستگاه مي‌تواند در حد يک کيف دستي، کوچک شود هر چند هم‌اکنون تست‌ها در حد آزمايشگاهي است. ما اميدواريم، زماني که بررسي توانمندي‌هاي اين فناوري را آغازکرديم، بتوانيم اين توانمندي ها را در تست‌هاي باليني به کار ببريم».

کراوس اميدوار است که با ترکيب تخصص‌هاي تحقيقاتي در فناوري نانو و بيماري‌ها عفوني بالاخره بتوان فهميد که آيا اين روش براي ديگر نمونه‌هاي کلينيکي بيماري‌زا مناسب است يا خير. نتايج اين پژوهش در نشريه‌ي PLoS ONE چاپ شده‌است.
http://www.sciencedaily.com/releases/2010/12/101215113251.htm

استفاده از حرارت‌درماني در درمان سرطان

محققان موسسه فناوري ويرجينيا روش جديدي براي هدفگيري و تخريب سلول‌هاي سرطاني يافته‌اند. در اين روش دماي سلول‌هاي سرطاني افزايش داده مي‌شود، در حالي که دماي بافت‌هاي اطراف در حد دماي معمول بدن معمول باقي مي‌ماند. اين محققان از بررسي‌هاي برون‌تني و درون‌تني براي تأييد يافته‌هاي خود استفاده کرده‌اند.

ايشوار پوري، استاد علوم و مهندسي مکانيک در موسسه فناوري ويرجينيا و يکي از پژوهشگران اصلي اين کار توضيح مي‌دهد که براي تکميل اين روش از فروسيالات بهره برده‌اند تا افزايش دما را القا نمايند. فروسيال سيالي است که در حضور ميدان مغناطيسي به شدت مغناطيسي مي‌شود. در اين سيال نانوذرات مغناطيسي به شکل غيرقطبي معلق هستند.

پوري مي‌گويد: «اين سيالات را مي‌توان پس از تزريق وريدي به درون بدن، به روش مغناطيسي به محل تومور سرطاني هدايت کرد. نانوذرات مغناطيسي به دليل خاصيت تراوايي بالاي رگ‌هاي تومور سرطاني به آساني به درون آن نفوذ مي‌کنند».

سپس نانوذرات در معرض يک ميدان مغناطيسي متناوب با فرکانس بالا قرار مي‌گيرند تا گرم شده و سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند. اين روش افزايش دما با استفاده از سيال مغناطيسي ناميده مي‌شود که آن را به اختصار حرارت‌درماني مي‌نامند.

دماي ميان 41 تا 45 درجه سانتي‌گراد براي کند کردن رشد بافت سرطاني يا توقف آن کافي است. با اين حال بدون استفاده از اين روش، سلول‌هاي سالم نيز از بين مي‌روند.

پوري مي‌گويد: «در حرارت‌درماني ايده‌آل، سلول‌هاي سرطاني به مدت نيم ساعت حرارت داده مي‌شوند، در حالي که در همين زمان دماي سلول‌هاي سالم اطراف زير 41 درجه سانتي‌گراد نگه داشته مي‌شود. حرارت‌درماني مبتني بر فروسيال را مي‌توان از طريق thermoablation (کشتن سلول‌ها در دماي بسيار بالا) نيز به انجام رساند. در اين فرايند بافت‌هاي سرطاني از طريق قرار گرفتن در معرض فرکانس‌هاي راديويي بي‌خطر يا ميدان مغناطيسي متناوب تا 56 درجه سانتي‌گراد گرم مي‌شوند که اين امر موجب کشته شدن، لخته شدن يا کربونيزه شدن آنها مي‌شود. انتقال موضعي حرارت از نانوذرات موجب افزايش دماي بافت و گسيختن غشاي سلولي مي‌گردد».

پوري مي‌افزايد بررسي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهند که «نانوذرات اکسيد آهن زيست‌سازگارترين عامل براي حرارت‌درماني فروسيالي هستند». پلاتين و نيکل نيز به‌عنوان نانوذرات مغناطيسي عمل مي‌کنند، اما زماني که در معرض اکسيژن قرار بگيرند، سمي و مضر مي‌شوند.

نتايج اين تحقيق در شصت و سومين همايش انجمن فيزيک آمريکا ارائه شده است.
http://www.nanowerk.com/news/newsid=19112.php

آشنايي با آزمايشگاه موش‌هاي بي‌موي فاقد ايمني سلولي

آخه اینم شد تیتر این از مشکلات کپی پیسته ها!
خلاصه :
آزمايشگاه موش‌هاي بي‌موي فاقد ايمني سلولي در سال 1384 به عنوان بخشي از طرح چندمرکزي «استفاده از نانوذرات سوپراکسيد آهن پارامغناطيس براي تصويربرداري هدف‌دار تومورها با MR» و به منظور مطالعه‌ي متاستازهاي غدد لنفاوي به همت مرکز تحقيقات علوم و تکنولوژي در پزشکي ايجاد شد. در مهرماه سال 1385، با انتقال دو جفت موش به آزمايشگاه، کار تکثير محدود اين حيوانات آزمايشگاهي ارزشمند آغاز گرديد. در حال حاضر، دو کولوني از موش‌هاي بي‌مو با پس‌زمينه ژنتيکي BALB/c و C57BL/6 در آزمايشگاه موجود است که در مطالعات مختلف مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
اینم متن کاملش:
pdf 

بسته‌بندي‌هاي خوراکي براي مواد غذايي

خلاصه :
بخش دگرگون‌کننده بسته‌بندي مواد غذايي يا فرصت‌هايي براي نانومواد؟ از ديرباز، بسته‌بندي مواد غذايي براي حفاظت غذا از گرما، نور، رطوبت، اکسيژن، ميکروارگانيسم‌ها، حشرات و گرد وخاک توسعه پيدا کرده است. شيوه نگهداري غذا نيازي کليدي نيز بوده است. در چند دهه اخير شاهد افزايش قابليت‌هاي مطلوبي چون طولاني‌ترکردن عمر مواد غذايي به کمک کنترل واکنش‌هاي ميکروبي، آنزيمي و ‌بيوشيميايي درون محيط بسته‌بندي با اجراي راهبردهاي مختلفي چون حذف اکسيژن، آزادسازي‌کنترل شده نمک‌ها، دي اکسيدکربن و... بوده‌ايم. عوامل ديگر در کنار حفاظت و نگهداري مواد غذايي شامل کاهش آلودگي‌ها و پسماندها، سهولت در بسته‌بندي، قابليت رديابي و نمايش فاسد شدن بوده است. اين نياز به قابليت‌هاي وسيع‌تر، باعث ايجاد عاملي براي توسعه تعدادي از حوزه‌هاي مواد شده است: • مواد پيشرفته در تماس با محتوي غذايي (Food Contact Materials يا FCMs) که نانومواد را در بردارند تا خواصي از بسته غذايي همچون ثبات دمايي و رطوبتي، انعطاف پذيري، خواص عبوردهي و... را بهبود دهند. • بسته‌بندي فعال (کنترل محيط دروني بسته‌بندي که واکنش با مواد غذايي داخل آن را نيز شامل مي‌شود). • بسته‌بندي هوشمند (با قابليت‌هايي نظير رديابي و پيگرد و نمايش صحت) • مواد زيست تخريب‌پذير فناوري نانو، نويد نوآوري‌هايي را در اين خواسته‌هاي عملکردي گسترده مي‌دهد
اینم متن کاملش:pdf

تعيين توالي سريع و ارزان ژنوم انساني

اگه متنشو میخواید خوتون برید بخونید!
والا!
http://www.nano.ir/newstext.php?Code=8614