پژوهشگران دانشگاه کاروليناي شمالي، ذراتي خلق کرده‌اند که بعضي از خواص کليدي گلبول‌هاي قرمز خون را دربردارند و ميتوانند راه را به سوي ساخت خون مصنوعي هموار کنند. اين کشف جديد مي‌تواند منجر به درمان‌هاي موثرتري براي بيماري‌هاي تهديدکننده‌اي مانند سرطان شود.
ذرات هيدروژل بسيار انعطاف‌پذير که از لحاظ شکل و اندازه مشابه گلبول‌هاي قرمز خون هستند.
آزمايش‌هاي مربوط به توانايي اين ذرات در انجام کارهايي مانند انتقال اکسيژن و حمل داروهاي درماني هنوز انجام نشده است و زمان باقي ماندن آنها در سيستم عروقي نيز در حد گلبول‌هاي قرمز نيست. با اينحال، اين پژوهشگران بر اين باورند که اين يافته‌ها - بويژه انعطاف‌پذيري- مهم هستند، زيرا گلبول‌هاي قرمز براي عبور از منافذ ميکروسکوپي در اندام‌ها و رگ‌هاي باريکه خوني به طور طبيعي تغييرشکل مي‌دهند. گلبول‌هاي قرمز در طول 120 روزي که عمر دارند بتدريج سفت مي‌شوند و سرانجام هنگامي که قابليت کافي براي انعطاف‌پذيري جهت ورود به منافذ طحال را از دست مي‌دهند، از گردونه خارج مي‌گردند. تلاش‌هايي که تا به امروز براي خلق گلبول‌هاي قرمز مصنوعي صورت گرفته است، محدود بوده است؛ زيرا ذرات به خاطر انعطاف‌ناپذيري که داشته‌اند، سريعاً از گردش خون خارج شده‌اند.
اين پژوهشگران يک ماده هيدروژلي براي ساخت ذراتي که داراي سفتي قابل‌تغيير هستند، طراحي کرده‌اند. سپس، آنها با استفاده از فناوري PRINT (ازدياد ذرات در قالب‌هاي غيرمرطوب) توانستند قالب‌هايي درست کنند که با محلول هيدروژل پر مي‌شود و مورد فرآوري قرار مي‌گيرد تا هزاران ديسک شبيه به گلبول قرمز که داراي قطر 6 ميکرومتري هستند، توليد کند.
سپس اين گروه، ذرات مذکور را براي تعيين قابليت آنها براي حضور در گردش خون بدون اينکه توسط اندام‌هاي مختلف دفع شود، تحت آزمايش قرار دادند. ذرات انعطاف‌پذيرتر هنگامي که بر روي موش‌ها آزمايش شدند، 30 برابر نسبت به ذرات سفت‌تر طول عمر بيشتري داشتند؛ ذرات با کمترين انعطاف‌پذيري با طول عمر 88/2 ساعت و ذرات با بيشترين انعطاف‌پذيري با طول عمر 29/93 ساعت از گردش خون خارج شدند. همچنين سفتي مي‌تواند مکاني را که سرانجام ذرات به آنجا ختم مي‌شوند را تعيين کند: ذرات سفت‌تر در ريه‌ها انباشته مي‌شوند در حاليکه ذرات انعطاف‌پذيرتر، به جاي ريه‌ها، توسط طحال، اندامي که گلبول‌هاي قرمز فرسوده را عزل مي‌کند، زدوده مي‌شوند.
نتايج اين پژوهش در مجله‌ي Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
اين پژوهشگران يک ماده هيدروژلي براي ساخت ذراتي که داراي سفتي قابل‌تغيير هستند، طراحي کرده‌اند. سپس، آنها با استفاده از فناوري PRINT (ازدياد ذرات در قالب‌هاي غيرمرطوب) توانستند قالب‌هايي درست کنند که با محلول هيدروژل پر مي‌شود و مورد فرآوري قرار مي‌گيرد تا هزاران ديسک شبيه به گلبول قرمز که داراي قطر 6 ميکرومتري هستند، توليد کند.
سپس اين گروه، ذرات مذکور را براي تعيين قابليت آنها براي حضور در گردش خون بدون اينکه توسط اندام‌هاي مختلف دفع شود، تحت آزمايش قرار دادند. ذرات انعطاف‌پذيرتر هنگامي که بر روي موش‌ها آزمايش شدند، 30 برابر نسبت به ذرات سفت‌تر طول عمر بيشتري داشتند؛ ذرات با کمترين انعطاف‌پذيري با طول عمر 88/2 ساعت و ذرات با بيشترين انعطاف‌پذيري با طول عمر 29/93 ساعت از گردش خون خارج شدند. همچنين سفتي مي‌تواند مکاني را که سرانجام ذرات به آنجا ختم مي‌شوند را تعيين کند: ذرات سفت‌تر در ريه‌ها انباشته مي‌شوند در حاليکه ذرات انعطاف‌پذيرتر، به جاي ريه‌ها، توسط طحال، اندامي که گلبول‌هاي قرمز فرسوده را عزل مي‌کند، زدوده مي‌شوند.
نتايج اين پژوهش در مجله‌ي Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
http://www.nanowerk.com/news/newsid=19640.php
